Page images
PDF
EPUB

Est etiam nobis ingens quoque victus Orion,
Herculeæque manus, Herculeúsque comes.
Jupiter ipse licèt sua fulmina torqueat in me,
Hærebunt lateri spicula nostra Jovis
Cætera quæ dubitas meliùs mea tela docebunt,
Et tua non levitèr corda petenda mihi.
Nec te stulte tuæ poterunt defendere Musæ,
Nec tibi Phœbæus porriget anguis opem."
Dixit, et aurato quatiens mucrone sagittam,
Evolat in tepidos Cypridos ille sinus.
At mihi risuro tonuit ferus ore minaci,

Et mihi de puero non metus ullus erat.
Et modò quà nostri spatiantur in urbe Quirites,
Et modò villarum proxima rura placent.
Turba frequens, faciéque simillima turba dearum
Splendida per medias itque reditque vias,
Auctáque luce dies gemino fulgore coruscat,
Fallor? an et radios hinc quoque Phœbus habet.
Hæc ego non fugi spectacula grata severus,
Impetus et quò me fert juvenilis, agor.
Lumina luminibus malè providus obvia misi,
Neve oculos potui continuisse meos.
Unam fortè aliis supereminuisse notabam,
Principium nostri lux erat illa mali.
Sic Venus optaret mortalibus ipsa videri,
Sic regina deûm conspicienda fuit.

Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido,
Solus et hos nobis texuit ante dolos.
Nec procul ipse vafer latuit, multæque sagittæ,
Et facis à tergo grande pependit onus.
Nec mora, nunc ciliis hœesit, nunc virginis ori,
Insilit hinc labiis, insidet inde genis:
Et quascunque agilis partes jaculator oberrat,
Hei mihi, mille locis pectus inerme ferit.
Protinùs insoliti subierunt corda furores,

Uror amans intus flammáque totus eram.
Interea misero quæ jam mihi sola placebat,
Ablata est oculis non reditura meis.

Ast ego progredior tacitè querebundus, et excors, Et dubius volui sæpe referre pedem.

Findor, et hæc remanet, sequitor pars altera votum,
Raptáque tam subitò gaudia flere juvat.

Sic dolet amissum proles Junonia cœlum,
Inter Lemniacos præcipitata focos.
Talis et abreptum solem respexit, ad Orcum
Vectus ab attonitis Amphiaräus equis.

Quid faciam infelix, et luctu victus? Amores
Nec licet inceptos ponere, neve sequi.
O utinam spectare semel mihi detur amatos
Vultus, et coram tristia verba loqui;
Forsitan et duro non est adamante creata,
Fortè nec ad nostras surdeat illa preces.
Crede mihi nullus sic infelicitèr arsit,

Ponar in exemplo primus et unus ego.
Parce precor teneri cùm sis deus ales amoris
Pugnent officio nec tua facta tuo.

Jam tuus O certè est mihi formidabilis arcus,
Nate deâ, jaculis nec minùs igne potens :
Et tua fumabunt nostris altaria donis,

Solus et in superis tu mihi summus eris.
Deme meos tandem, verùm nec deme furores,
Nescio cur, miser et suavitèr omnis amans :
Tu modò da facilis, posthæc mea siqua futura est,
Cuspis amaturos figat ut una duos.

HÆC ego mente olim lævâ, studióque supino
Nequitiæ posui vana trophæa meæ.
Scilicet abreptum sic me malus impulit error,
Indocilisque ætas prava magistra fuit.
Donèc Socraticos umbrosa Academia rivos
Præbuit, admissum dedocuitque jugum.
Protinus extinctis ex illo tempore flammis,
Cincta rigent multo pectora nostra gelu.
Unde suis frigus metuit puer ipse sagittis,
Et Diomedeam vim timet ipsa Venus.

EPIGRAMMATUM LIBER.

I.

IN PRODITIONEM BOMBARDICAM.

CUM simul in regem nuper satrapasque Britannos
Ausus es infandum perfide Fauxe nefas,
Fallor? An et mitis voluisti ex parte videri,
Et pensare malâ cum pietate scelus?
Scilicet hos alti missurus ad atria coli,
Sulphureo curru, flammivolisque rotis.
Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis
Liquit lördanios turbine raptus agros.

II.

IN EANDEM.

ICCINE tentâsti cœlo donâsse Iacobum
Quæ septemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce. precor, donis insidiosa tuis.
Ille quidem sine te consortia serus adivit
Astra, nec inferni pulveris usus ope.

Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos

Et quot habet brutos Roma profana deos, Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte, Crede mihi, cœli vix bene scandet iter.

III.

IN EANDEM.

PURGATOREM animæ derisit Iäcobus ignem,

Et sine quo superum non adeunda domus. Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ, Movit et horrificum cornua dena minax.

"Et nec inultus" ait " temnes mea sacra Britanne,
Supplicium spretâ religione dabis.
Et si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nisi per flammas triste patebit iter."
O quàm funesto cecinisti proxima vero,
Verbáque ponderibus vix caritura suis!
Nam prope Tartareo sublimè rotatus ab igni
Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

[ocr errors][merged small]

QUEM modò Roma suis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat, Tænarióque sinu,
Hunc vice mutatâ jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad superos evehere usque deos.

V.

IN INVENTOREM BOMBARDE.

IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,
Qui tulit ætheream solis ab axe facem;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.

VI.

AD LEONORAM ROME CANENTEM.*

ANGELUS unicuique suus sic credite gentes
Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum? Leonora tibi si glorio major.
Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia coli
Per tua secretò guttura serpit agens;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda.
Sensim immortali assuescere posse sono.
Quòd si cuncta quidèm Deus est, per cunctáque fusus
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

VII.

AD EANDEM.

ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab insano cessit amore furens.

* Adriana of Mantua, for her beauty surnamed the Fair, and her daughter Leonora Baroni, the Lady whom Milton celebrates in these three Latin Epigrams, were esteemed by their contemporaries the finest singers in the world.-Warton.

Ah miser ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, et propter te Leonora foret !
Et te Pieriâ sensisset voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tuâ;
Et poteras ægro spirans sub corde quietem
Flexanimo cantu restituisse sibi.

VIII.

AD EANDEM.

CREDULA quid liquidam Sirena Neapoli jactas,
Claráque Parthenopes fana Achelöiados
Littoreámque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpora Chalcidico sacra dedisse rogo
Illa quidem vivitque, et amœnâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Pausilipi.

?

Illic Romulidum studiis ornata secundis,
Atque homines cantu detinet atque deos.

IX.

IN SALMASH HUNDREDAM.

QUIS expedivit Salmasio suam Hundredam,
Picámque docuit verba nostra conari ?
Magister artis venter, et Jacobæi

Centum, exulantis viscera marsupii regis.

Quod si dolosi spes refulserit nummi,

Ipse, Antichristi qui modo primatum Papæ
Minatus uno est dissipare sufflatu,

Cantabit ultrò Cardinalitium melos.

X.

IN SALMASIUM.†

GAUDETE Scombri, et quicquid est piscium salo,
Qui frigidâ hyeme incolitis algentes freta!
Vestrum misertus ille Salmasius, Eques

*This Epigram is in Milton's Defensio against Salmasius. This is in the Defensio secunda. It is introduced with the following ridicule on Morus, the subject of the next Epigram, for having predicted the wonders to be worked by Salmasius's new edition, or rather reply. "Tu igitur ut pisciculus ille anteambulo, præcurris balænam Salmasium."

« ՆախորդըՇարունակել »