Dammi tua dolce Cetra

Se vuoi ch'io dica del tuo dolce canto,
Ch' inalzandoti all' Etra

Di farti huomo celeste ottiene il vanto,

Il Tamigi il dirà che gl' e conceffo

Per te fuo cigno parreggiar Permeffo.

I o che in riva del Arno

Tento fpiegar tuo merto alto, e preclaro
So che fatico indarno,

E ad ammirar, non a lodarlo imparo ;
Freno dunque là lingua, e ascolto il cord
Che ti prende a lodar con lo ftupore.

Del fig. Antonio Francini gentilhuomo

Fiorentino.

OANNI MILTONI

LONDINENSI,

Juveni patria, virtutibus eximio,

V

IRO qui multa peregrinatione, ftudio cuncta orbis terrarum loca perfpexit, ut novus Ulyffes omnia ubique ab omnibus apprehenderet:

Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat :

Illi, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed * venuftate vocem laudatoribus adimunt.

Cui in memoria totus orbis; in intellectu fapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia ; harmonicos cœleftium fphærarum fonitus aftronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo defcribitur magiftra philofophia legenti;

vaftitate. Edit. 1645,

· legenti; antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, ent ditionis ambages, comite affidua autorum lectione,

Exquirenti, reftauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator.

ELE

ELEGI ARU M

LIBER PRIMUS.

Elegia prima ad CAROLUM DEODATUM.

TA

Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabella,
Pertulit & voces nuncia charta tuas;
Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ

Vergivium prono quà petit amne falum.
Multùm crede juvat terras aluiffe remotas
Pectus amans noftri, tamque fidele caput,
Quòdque mihi lepidum tellus longinqua fodalem
Debet, at unde brevi reddere juffa velit.

5

Me tenet urbs refuâ quam Thamefis alluit undâ,
Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,
Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrafque negantia molles,
Quàm male Phœbicolis convenit ille locus!
Nec duri libet ufque minas perferre magistri
Cæteraque ingenio non fubeunda meo.
Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates,
Et vacuum curis otia grata fequi,

15

Non

Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,

Lætus & exilii conditione fruor.

O utinam vates nunquam graviora tuliffet

Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.

20 G

Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis, 25
Et totum rapiunt me mea vita libri.

Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,
Et vocat ad plaufus garrula fcena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft,
Sive decennali fœcundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro;

Sæpe vafer

gnato fuccurrit fervus amanti,

Et nafum rigidi fallit ubique patris;

39

C

Sæpe novos illic virgo mirata calores

35

Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat.

Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum

Quaffat, & effufis crinibus ora rotat,

Et dolet, & fpecto, juvat & fpectaffe dolendo,
Interdum & lacrymis dulcis amaror ineft:

40

Seu