170

προς ταύτ', έασoν ευπρεπών σκήψιν λόγων
έρκος τις ημϊν στενόπορον χωριζέτω,
όπου βλέπων, μάλλον δ' όπου φεύγειν έχων
ήκιστα κερδάναις άν είτα φαίδιμον
πώληκα και θώρακα και χαλκήλατον
χιτώνα κνημιδάς τε και βραχιόνων
πρόβλημα χειρίδάς τε και πελώριον
έγχoς τo θ' επτάβοιον εύπηκτον σάκος
λάβοις άν αυτός δρύϊνον αντισχων ξύλον
πατάγα σιδηρούν σοι διαρρήξω λόφον,
κρατός μάταιον έρυμα, και Γάθης πόθον,
όσον α' αν εξή διατελεϊν πνέοντά σε,
και σφόδρ' ένήσω τούτο δ' ουκ έσται ποτέ,
ά δρών έμελλες έν Γάθη σε γαυριάν.

ΗΡΑΦΑΣ.
ουκ αν συ τήνδε την αγακλειτην στολήν,
την και φερίστους ασφαλεί παντευχία
συχνόν κεκοσμηκυίαν, υβρίζειν έτλης,
ει μη σ' επωδαίς και κακοίς μαγεύμασι
γόης εθώρηξ'· ώς δε σου μαθεϊν πάρα,
γέρας τόδ' έσχες γενόμενος θεόσδoτον,
κόμαις ένοικούν, αίς σθένους μέτεστι δη

ΙΙ8ο

Were bristles ranged like those that ridge the back,
Of chafed wild boars, or ruffled porcupines.

SAMSON.

I know no spells, use no forbidden arts;

1140

My trust is in the living God, who gave me
At my nativity this strength, diffused
No less through all my sinews, joints, and bones,

Than thine, while I preserved these locks unshorn,

The pledge of my unviolated vow.
For proof hereof, if Dagon be thy God,
Go to his temple, invocate his aid

Then thou shalt see, or rather to thy sorrow

1190

ήκιστα πάντων, ουδ' αν εί τριχών στίχας έχoις οίανπερ δειράδ', ώς αν εμμανής ύστριξ τις, ή και κάπρος άγριωμένος,

ΣΑΜΨΩΝ. ού μοι μαγεύματ’, ού τις άρρητος τέχνης εγώ τον αείζωον αιδούμαι Θεόν, δς ξύμφυτόν μοι "δωκε το σθένος τόδε, ουδ' ήσσον, ή το σον, δι' οστέων ραφάς άρθρων τε νεύρα διαχυθεν, ταύτην έως έσωσ' έθειραν, ωνπερ όρκον ώμοσα πίστιν βεβαίαν· σοι μεν ούν πορευτέον προς τον Δάγωνος, εί γέ σοι Δάγων θεός, όπως ελέγξεις τούτο, σεμναϊσιν λιταίς αρωγόν επικαλών σφε, κάκτείνας μακράν ως κάρτα δεϊ νιν ον κλέος τηρεϊν τανύν, λύοντ' επωδας τάσδε κάπωθούμενον. αι δ' ουκ επωδαι, του δε πατρώου Θεού τούργoν τo και Δάγωνος αντειπόντος αν δείξαιμι, τον τ' αντίπαλον, δν προείλετο, σε, θεόν έχοντα παντελή παραστάτην, ίσοις αγώσιν ανταμιλλάσθαι καλώ. ιδεϊν γαρ, ή κλαίων αν αισθέσθαι και έχoις,

I 200

Soon feel, whose God is strongest, thine or mine.

HARAPHA.
Presume not on thy God. Whate'er he be
Thee he regards not, owns not, hath cut off
Quite from his people, and delivered up
Into thy enemies' hand; permitted them
To put out both thine eyes, and fettered send thee
Into the common prison, there to grind
Among the slaves and asses, thy comrades,
As good for nothing else, no better service,
With those thy boisterous locks; no worthy match
For valour to assail, nor by the sword
Of noble warrior, so to stain his honour,
But by the barber's razor best subdued.

1161

SAMSON.

1170

All these indignities, for such they are
From thine, these evils I deserve and more,
Acknowledge them from God inflicted on me
Justly, yet despair not of his final pardon,
Whose ear is ever open, and his eye
Gracious to re-admit the suppliant ;

1210

τον εμόν τε τον σόν θ', οπότερος κρείσσων, θεός.

ΗΡΑΦΑΣ. ου σου Θεού γ' έκατι σοι θαρσεϊν έδει, ος σου παρημέληκεν, ών τ' ώραν νέμει ενόσφισ', αρνείται τε μη γνώναι πάνυ, κάδωκεν αιχμάλωτον οφθαλμωρύχους, ξυν τους τυχούσι δέσμιον, νωμάν μύλην, δούλων όνων θ' έταιρον, ως τούτω μόνο τα νύν αραρότ' ουδε βοστρύχοις ποτέ βέλτιον αν χρήσαιο τους υπερκόποις" ουδ' αν τοιουδ’ αγώνος άνθάπτοιτό που, ανάξιον γαρ, ανδρός αλκίμου δόρυ, την ευγένειαν ύβρισαι: ξυρού δ' ακμή νίκης τις αν τύχοι ποτ’ ευπρεπεστέρας.

ΣΑΜΨΩΝ. εν μέν ξύνοιδα τοϊσδε, και τούτων έτι αισχίοσιν, δίκαιον υβρισθείς νόμον των σων υπ' αστών, τω Θεώ διακόνων: πάρεστι δ' ελπίς, εν δίκης καταστροφαϊς, κλύων τε γαρ βλέπων τε δέξασθαι φιλεϊ των προστροπαίων τάς παλισσίτους λιτάς, μη δυσπροσοίστου κάμε τεύξεσθαι Θεού.

I 220