Latinitas and Hellēnismos: The Influence of the Stoic Theory of Style as Shown in the Writings of Dionysius, Quintilian, Pliny the Younger, Tacitus, Fronto, Aulus Gellius, and Sextus EmpiricusUniversity of Wisconsin., 1906 - 271 էջ |
Այլ խմբագրություններ - View all
Latinitas and Hellēnismos: The Influence of the Stoic Theory of Style as ... Charles Newton Smiley Ամբողջությամբ դիտվող - 1906 |
Latinitas and Hellēnismos: The Influence of the Stoic Theory of Style as ... Charles Newton Smiley Ամբողջությամբ դիտվող - 1906 |
Common terms and phrases
15 Ibid analogia antiquity atque Attic Atticists auctoritas AULUS GELLIUS barbarismus brevitas Calvus Cato Chap chapter Cicero citations Concerning consuetudo Demosthenes dicere diction Diogenes the Stoic Dionysius docere embellished style enim etiam etymology fault Favorinus Fronto Gellius harmony with nature held the Stoic Herodian Isaeus Isocrates Latinitas letter locuti sunt Lucilius Lysias mihi neque nihil orator oratory plain PLINY THE YOUNGER praises quae quam quia Quintilian quod rhetoric says seems sentence sermonis SEXTUS EMPIRICUS soloecismus speech Stoic doctrine Stoic ideal Stoic of Babylon Stoic theory Stoic view style of Thucydides Tacitus Theophrastus theory of style Thucyd Thucydides treatise Varro verbis verborum virtues of style words writings ἄν ἀναγκαῖαι ἀρεταὶ γὰρ δὲ δέ ἐστι ἐκ ἑλληνισμός ἐν καθαρὰ κατὰ κυριολογία λόγου Λυσίου μὲν ὀνομάτων οὐκ οὖν περὶ σαφήνεια συντομία τὰ τε καὶ τῇ τὴν τῆς τὸ τοῖς τὸν τοῦ τοὺς τῷ τῶν φύσιν ὡς
Սիրված հատվածներ
Էջ 240 - FREQUENTS mihi disputatio est cum quodam docto homine et perito, cui nihil aeque in causis agendis, ut brevitas, placet.
Էջ 245 - Oratio autem, sicut corpus hominis, ea demum pulchra est in qua non eminent venae nee ossa numerantur, sed temperatus ac bonus sanguis implet membra et exsurgit toris ipsosque nervos rubor tegit et decor commendat.
Էջ 263 - plebisscita " et "privilegia" translaticio nomine "legis" appellaverunt eademque omnia confuso et indistincto voca10 bulo " rogationes " dixerunt. Sallustius quoque, proprietatum in verbis retinentissimus, consuetudini concessit et privilegium, quod de Cn. Pompei reditu ferebatur, " legem
Էջ 263 - Morbo quidem — inquit — cares, sed verbi vitio non cares. Gaius enim Caesar, [ille perpetuus dictator, Cn. Pompei socer, a quo familia et appellatio Caesarum deinceps propagata est]1 vir ingenii praecellentis, sermonis praeter alios suae aetatis castissimi, in libris quos ad M. Ciceronem de analogia conscripsit 'harenas...
Էջ 249 - Quam ob rem rari admodum veterum scriptorum in eum laborem studiumque et periculum verba industriosius quaerendi sese commisere. Oratorum post homines natos unus omnium M. Porcius eiusque frequens sectator C.
Էջ 250 - Ibid., 24, 24. the perfection of Fronto's style is praised by those who have studied under him. In each instance meaning and connotation are so plain that it is perhaps only necessary to quote them. "Nam de elegantia quid dicam? nisi te Latine loqui nos ceteros neque Graece neque Latine".
Էջ 231 - Verba a vetustate repetita non solum magnos adsertores habent, sed etiam adferunt orationi maiestatem aliquam non sine delectatione : nam et auctoritatem antiquitatis habent et, quia intermissa sunt, gratiam novitati similem parant.
Էջ 236 - Caelio et praecipue in accusando multa urbanitas, dignusque vir cui et mens melior et vita longior contigisset. Inveni qui Calvum praeferrent omnibus, inveni qui Ciceroni crederent, eum nimia contra se calumnia verum sanguinem perdidisse ; sed est et sancta et gravis oratio et custodita et frequenter vehemens quoque.
Էջ 210 - Stoic theory which bore the name of eAA^v"^? or Latinitas. The reason why the first virtue gave its name to the theory, is quite evident, for the first virtue in a sense embraces the other five. Speech that is pure and unperverted and in harmony with nature, will be of necessity clear, precise, concise, appropriate, and free from all artificiality. This is essentially the form in which we find it in its first extant enunciation.viz., that of Diogenes the Stoic of Babylon as it is reserved in Diogenes...
Էջ 221 - It may be well to close the discussion of this topic by referring to Dionysius' account of Plato's failure in his attempt to fuse the two styles. The account is given in the second chapter of the letter to Pompeius. He says in part: "The language of Plato as I have said before, aspires to unite two several styles, the elevated and the plain, (rov re.