Di bella gloria amante Milton dal Ciel natio per varie parti Volgesti a ricercar scienze, ed arti; Fabro quasi divino Sol virtù rintracciando il tuo pensiero Chi di nobil valor calca il sentiero : Quanti nacquero in Flora O in lei del parlar Tosco appreser l'arte, Il mondo fatta eterna in dotte carte, Volesti ricercar per tuo tesoro, E parlasti con lor nell' Nell' altera Babelle opre loro. Per te il parlar confuse Giove in vano, Di se stessa trofeo cadde su'l piano: Ch' Ode oltr' all Anglia il suo più degno Idioma Spagna, Francia, Toscana, e Grecia e Roma. I più profondi arcani Ch' occulta la natura e in cielo e in terra Ch' à Ingegni sovrumani Troppo avara tal' hor gli chiude, e serra, Chiaramente conosci, e giungi al fine Non batta il Tempo l' ale, Fermisi immoto, è in un fermin si gl' anni, Scorron di troppo ingiuriosi a i danni; Dammi tua dolce Cetra Se vuoi ch' io dica del tuo dolce canto, Di farti huomo celeste ottiene il vanto, Io che in riva del Arno Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro E ad ammirar, non a lodarlo imparo ; Del sig. ANTONIO FRANCINI, gentilhuomo JOANNI MILTONI LONDINENSI: Juveni patrid, virtutibus eximio ; VIRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ sic reviviscunt, ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plausus populorum ab propriâ sapientiâ excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferent; cujus opera ad plausus hortantur, sed venusate * vocem laudatoribus adimunt. Cui in memoriâ totus orbis ; in intellectu sapientia ; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia ; harmonicos cœlestium sphærarum sonitus astronomiâ duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistrâ philosophiâ legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assiduâ autorum lectione : Exquirenti, restauranti, percurrenti At cur nitor in arduum ? Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, reverentiæ at amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus* Patritius Florentinus, Tanto homini servus, tantæ virtutis amator. * Vastitate, edit. 1645. + Carlo Dati: one of Milton's literary friends at Florence. Vide Epitaph. Damon. ELEGIARUM LIBER. ELEG. I.-AD CAROLUM DEODATUM. * TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Non ego vel profugi nomen, sortémve recuso, O utinam vates nunquam graviora tulisset * Charles Deodate was one of Milton's most intimate friends. He was an excellent scholar, and practised physic in Cheshire. He was educated with our author at Saint Paul's school in London; and thence was sent to Trinity College, Oxford, where he was entered in the year 1621, at thirteen years of age. He was a fellow-collegian there with Alexander Gill, another of Milton's intimate friends, who was successively Usher and Master of Saint Paul's school. He died in 1638. Warton. Ille Tomitano flebilis exul agro; Non tunc Ionio quicquam cessisset Homero, Detonat inculto barbara verba foro; Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiosa Tragoedia sceptrum Quassat, et effusis crinibus ora rotat, Et dolet, et specto, juvat et spectâsse dolendo, Gaudia, et abrupto flendus amore cadit, Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Nos quoque lucus habet vicinâ consitus ulmo, Ah quoties dignæ stupui miracula formæ Et decus eximium frontis, tremulósque capillos, Et quæcunque vagum cepit amica Jovem, Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ, Et quot Susa colunt, Memnoniámque Ninon Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. |