Insonat arguta mollitèr icta manu;
Auditúrque chelys suspensa tapetia circum,
Virgineos tremulâ quæ regat arte pedes.
Illa tuas saltem teneant spectacula Musas,
Et revocent, quantum crapula pellit iners.
Crede mihi dum psallit ebur, comitatáque plectrum
Implet odoratus festa chorea tholos,
Percipies tacitum per pectora serpere Phoebum,
Quale repentinus permeat ossa calor,
Pérque puellares oculos digitúmque sonantem
Irruet in totos lapsa Thalia sinus.
Namque Elegia levis multorum cura deorum est,
Et vocat ad numeros quemlibet illa suos;
Liber adest elegis, Eratóque, Cerésque, Venúsque,
Et cum purpureâ matre tenellus Amor.
Talibus indè licent convivia larga poetis,
Sæpiùs et veteri commaduisse mero.
At qui bella refert, et adulto sub Jove cœlum,
Heroásque pios, semideósque duces;
Et nunc sancta canit superum consulta deorum,
Nunc latrata fero regna profunda cane,
Ille quidem parcè Samii pro more magistri
Vivat, et innocuos præbeat herba cibos ;
Stet prope fagineo pellucida lympha catillo,
Sobriaque è puro pocula fonte bibat.
Additur huic scelerisque vacans, et casta juventus,
Et rigidi mores, et sine labe manus.
Qualis veste nitens sacrâ, et lustralibus undis
Surgis ad infensos augur iture deos.
Hoc ritu vixisse ferunt post rapta sagacem
Lumina Tiresian, Ogygiúmque Linon,
Et lare devoto profugum Calchanta, senémque
Orpheon edomitis sola per antra feris;
Sic dapis exiguus, sic rivi potor Homerus
Dulichium vexit per freta longa virum,
Et per monstrificam Perseiæ Phœbados aulam,
Et vada fœmineis insidiosa sonis,
Pérque tuas rex ime domos, ubi sanguine nigro
Dicitur umbrarum detinuisse greges.
Diis etenim sacer est vates, divûmque sacerdos,
Spirat et occultum pectus, et ora Jovem.
At tu siquid agam scitabere (si modò saltem
Esse putas tanti noscere siquid agam)
Paciferum canimus cœlesti semine Regem,
Faustáque sacratis sæcula pacta libris,
Vagitúmque Dei, et stabulantem paupere tecto
Qui suprema suo cum Patre regna colit,
Stelliparúmque polum modulantésque æthere turmas
Et subitò elisos ad sua fana deos.
Dona quidem dedimus Christi Natalibus illa,
Illa sub auroram lux mihi prima tulit.
Te quoque pressa manent patriis meditata cicutis,
Tu mihi, cui recitem, judicis instar eris.
ELEG. VII.-ANNO ETATIS 19.
NONDUM blanda tuas leges Amathusia nôram,
Et Paphio vacuum pectus ab igne fuit.
Sæpe cupidineas, puerilia tela, sagittas,
Atque tuum sprevi maxime numen Amor.
Tu puer imbelles dixi transfige columbas,
Conveniunt tenero mollia bella duci.
Aut de passeribus timidos age, parve, triumphos
Hæc sunt militiæ digna trophæa tuæ.
In genus humanum quid inania dirigis arma?
Non valet in fortes ista pharetra viros.
Non tulit hoc Cyprius, neque enim deus ullus ad iras
Promptior et duplici jam ferus igne calet.
Ver erat, et summæ radians per culmina villæ
Attulerat primam lux tibi Maie diem :
At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem,
Nec matutinum sustinuere jubar.
Astat Amor lecto, pictis Amor impiger alis,
Prodidit astantem mota pharetra deum :
Prodidit et facies, et dulcè minantis ocelli,
Et quicquid puero dignum et Amore fuit.
Talis in æterno juvenis Sigeius Olympo
Miscet amatori pocula plena Jovi;
Aut qui formosas pellexit ad oscula nymphas
Thiodamantæus Naiade raptus Hylas.
Addiderátque iras, sed et has decuisse putares,
Addiderátque truces, nec sine felle minas.
"Et miser exemplo sapuisses tutiùs," inquit,
"Nunc mea quid possit dextera testis eris.
Inter et expertos vires numerabere nostras,
Et faciam vero per tua damna fidem.
Ipse ego, si nescis, strato Pythone superbum
Edomui Phoebum, cessit et ille mihi;
Et quoties meminit Peneidos, ipse fatetur
Certiùs et graviùs tela noceré mea.
Me nequit adductum curvare peritiùs arcum,
Qui post terga solet vincere, Parthus eques :
Cydoniúsque mihi cedit venator, et ille
Inscius uxori qui necis author erat.
Est etiam nobis ingens quoque victus Orion,
Herculeæque manus, Herculeúsque comes.
Jupiter ipse licèt sua fulmina torqueat in me,
Hærebunt lateri spicula nostra Jovis
Cætera quæ dubitas meliùs mea tela docebunt,
Et tua non levitèr corda petenda mihi.
Nec te stulte tuæ poterunt defendere Musæ,
Nec tibi Phœbæus porriget anguis opem."
Dixit, et aurato quatiens mucrone sagittam,
Evolat in tepidos Cypridos ille sinus.
At mihi risuro tonuit ferus ore minaci,
Et mihi de puero non metus ullus erat. Et modò quà nostri spatiantur in urbe Quirites, Et modò villarum proxima rura placent. Turba frequens, faciéque simillima turba dearum Splendida per medias itque reditque vias, Auctáque luce dies gemino fulgore coruscat, Fallor? an et radios hinc quoque Phœbus habet. Hæc ego non fugi spectacula grata severus, Impetus et quò me fert juvenilis, agor. Lumina luminibus malè providus obvia misi, Neve oculos potui continuisse meos. Unam fortè aliis supereminuisse notabam, Principium nostri lux erat illa mali. Sic Venus optaret mortalibus ipsa videri, Sic regina deûm conspicienda fuit. Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido, Solus et hos nobis texuit ante dolos. Nec procul ipse vafer latuit, multæque sagittæ, Et facis à tergo grande pependit onus. Nec mora, nunc ciliis hæsit, nunc virginis ori, Insilit hinc labiis, insidet inde genis: Et quascunque agilis partes jaculator oberrat, Hei mihi, mille locis pectus inerme ferit. Protinus insoliti subierunt corda furores,
Uror amans intus flammáque totus eram. Interea misero quæ jam mihi sola placebat, Ablata est oculis non reditura meis.
Ast ego progredior tacitè querebundus, et excors, Et dubius volui sæpe referre pedem.
Findor, et hæc remanet, sequitor pars altera votum,
Raptáque tam subitò gaudia flere juvat.
Sic dolet amissum proles Junonia cœlum,
Inter Lemniacos præcipitata focos.
Talis et abreptum solem respexit, ad Orcum
Vectus ab attonitis Amphiaräus equis.
Quid faciam infelix, et luctu victus? Amores
Nec licet inceptos ponere, neve sequi.
O utinam spectare semel mihi detur amatos
Vultus, et coram tristia verba loqui;
Forsitan et duro non est adamante creata,
Fortè nec ad nostras surdeat illa preces.
Crede mihi nullus sic infelicitèr arsit,
Ponar in exemplo primus et unus ego.
Parce precor teneri cùm sis deus ales amoris
Pugnent officio nec tua facta tuo.
Jam tuus O certè est mihi formidabilis arcus,
Nate deâ, jaculis nec minùs igne potens :
Et tua fumabunt nostris altaria donis,
Solus et in superis tu mihi summus eris.
Deme meos tandem, verùm nec deme furores,
Nescio cur, miser et suavitèr omnis amans :
Tu modò da facilis, posthæc mea siqua futura est,
Cuspis amaturos figat ut una duos.
Hæc ego mente olim lævâ, studióque supino
Nequitiæ posui vana trophæa meæ.
Scilicet abreptum sic me malus impulit error,
Indocilisque ætas prava magistra fuit.
Donec Socraticos umbrosa Academia rivos
Præbuit, admissum dedocuitque jugum,
Protinus extinctis ex illo tempore flammis,
Cincta rigent multo pectora nostra gelu.
Unde suis frigus metuit puer ipse sagittis,
Et Diomedeam vim timet ipsa Venus.
IN PRODITIONEM BOMBARDICAM.
CUM simul in regem nuper satrapásque Britannos
Ausus es infandum perfide Fauxe nefas,
Fallor? An et mitis voluisti ex parte videri,
Et pensare malâ cum pietate scelus?
Scilicet hos alti missurus ad atria cœli,
Sulphureo curru, flammivolisque rotis.
Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis
Liquit lördanios turbine raptus agros.
ICCINE tentâsti cœlo donâsse Iacobum Quæ septemgemino Bellua monte lates? Ni meliora tuum poterit dare munera numen, Parce. precor, donis insidiosa tuis. Ille quidem sine te consortia serus adivit Astra, nec inferni pulveris usus ope. Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos Et quot habet brutos Roma profana deos, Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte, Crede mihi, cœli vix bene scandet iter.
PURGATOREM animæ derisit Iacobus ignem,
Et sine quo superum non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ,
Movit et horrificum cornua dena minax.
|