Page images
PDF
EPUB

"Et nec inultus" ait "temnes mea sacra Britanne,
Supplicium spretâ religione dabis.
Et si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nisi per flammas triste patebit iter."
O quàm funesto cecinisti proxima vero,
Verbáque ponderibus vix caritura suis!
Nam
prope Tartareo sublimè rotatus ab igni
Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

I..

IN EANDEM.

QUEM modò Roma suis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat, Tænarióque sinu,
Hunc vice mutatâ jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad superos evehere

V.

usque

deos.

IN INVENTOREM BOMBARDE.

IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,
Qui tulit ætheream solis ab axe facem;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.

VI.

AD LEONORAM ROME CANENTEM.

ANGELUS unicuique suus sic credite gentes
Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum? Leonora tibi si glorio major.
Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli
Per tua secretò guttura serpit agens;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda.
Sensim immortali assuescere posse sono.
Quòd si cuncta quidèm Deus est, per cunctáque fusus
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

VII.

AD EANDEM.

ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab insano cessit amore furens.

* Adriana of Mantua, for her beauty surnamed the Fair, and her daughter Leonora Baroni, the Lady whom Milton celebrates in these three Latin Epigrams, were esteemed by their contemporaries the finest singers in the world.-Warton.

Ah miser ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, et propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ sensisset voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tuâ ;
Et poteras ægro spirans sub corde quietem
Flexanimo cantu restituisse sibi.

VIII.

AD EANDEM.

CREDULA quid liquidam Sirena Neapoli jactas,
Claraque Parthenopes fana Achelöiados
Littoreámque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpora Chalcidico sacra dedisse rogo?
Illa quidem vivitque, et amoenâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Pausilipi.

Illic Romulidum studiis ornata secundis,
Atque homines cantu detinet atque deos.

IX.

IN SALMASH HUNDREDAM.

Quis expedivit Salmasio suam Hundredam,
Picámque docuit verba nostra conari ?
Magister artis venter, et Jacobæi

Centum, exulantis viscera marsupii regis.

Quod si dolosi spes refulserit nummi,

Ipse, Antichristi qui modo primatum Papæ
Minatus uno est dissipare sufflatu,
Cantabit ultrò Cardinalitium melos.

X.

IN SALMASIUM.†

GAUDETE Scombri, et quicquid est piscium salo.
Qui frigidâ hyeme incolitis algentes freta!
Vestrum misertus ille Salmasius, Eques

This Epigram is in Milton's Defensio against Salmasius. This is in the Defensio secunda. It is introduced with the following ridicule on Morus, the subject of the next Epigram, for having predicted the wonders to be worked by Salmasius's new edition, or rather reply. "Tu igitur ut pisciculus ille anteambulo, præcurris balænam Salmasium."

Bonus, amicire nuditatem cogitat;
Chartæque largus apparat papyrinos
Vobis cucullos, præferentes Claudii
Insignia, noménque et decus, Salmasii :
Gestetis ut per omne cetarium forum
Equitis clientes, scriniis mungentium
Cubito virorum, et capsulis, gratissimos.

XI.

IN MORUM.

GALLI ex concubitu gravidam te, Pontia, Mori, Quis benè moratam, morigerámque, neget?

XII.

APOLOGUS DE RUSTICO ET HERO.

RUSTICUS ex malo sapidissima poma quotannis
Legit, et urbano lecta dedit domino:
Hinc incredibili fructus dulcedine captus
Malum ipsam in proprias transtulit areolas.
Hactenus illa ferax, sed longo debilis ævo,
Mota solo assueto, protinus aret iners.
Quod tandem ut patuit domino, spe lusus inani,
Damnavit celeres in sua damna manus,
Atque ait, "Heu quanto satius fuit illa coloni,
Parva licèt, grato dona tulisse animo!

Possem ego avaritiam frænare, gulàmque voracem:
Nunc periere mihi et foetus et ipse parens."

XIII.

AD CHRISTINAM SUECORUM REGINAM, NOMINE

CROMWELLI.

BELLIPOTENS virgo, septem regina trionum,
Christina, Arctor lucida stella poli!
Cernis, quas merui durâ sub casside, rugas,
Utque senex, armis impiger, ora tero:
Invia fatorum dum per vestigia nitor,
Exequor et populi fortia jussa manu.
Ast tibi submittit frontem reveréntior umbra
Nec sunt hi vultus regibus usque truces.

*This piece first appeared in the edition 1673.

SILVARUM LIBER.

IN OBITUM PROCANCELLARII, MEDICI.*

Anno Etatis 17.

PARERE Fati discite legibus,
Manúsque Parcæ jam date supplices,
Qui pendulum telluris orbem
läpeti colitis nepotes.
Vos si relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu moræ
Tentantur incassùm dolique;

Per tenebras Stygis ire certum est.

Si destinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules
Nessi venenatus cruore

Emathia jacuisset Oeta.

Nec fraude turpe Palladis invidæ
Vidisset occisum Ilion Hectora, aut
Quem larva Pelidis peremit

Ense Locro, Jove lacrymante.
Si triste fatum verba Hecatëia
Fugare possint, Telegoni parens
Vixisset infamis, potentique
Ægiali soror usa virga.
Numénque trinum fallere si queant
Artes medentům, ignotáque gramina,
Non gnarus herbarum Machaon
Eurypyli cecidisset hastâ.

*This Ode is on the death of Doctor John Goslyn, Master
of Caius College, and King's Professor of Medicine at Cam-
bridge; who died while a second time Vice-Chancellor of that
University, in October, 1626. See Fuller's Hist. Cambr. p. 164.
Milton was now seventeen. But he is here called sixteen in
the editions of 1645, and 1673.-Warton.

Læsisset et nec te Philyreie
Sagitta Echidnæ perlita sanguine,
Nec tela te fulmênque avitum
Cæse puer genitricis alvo.
Tuque O alumno major Apolline,
Gentis togatæ cui regimen datum,
Frondosa quem nunc Cirrha luget,
Et mediis Helicon in undis,
Jam præfuisses Palladio gregi
Lætus, superstes, nec sine gloria,
Nec puppe lustrâsses Charontis
Horribiles barathri recessus.
At fila rupit Persephone tua
Irata, cùm te viderit artibus
Succóque pollenti tot atris
Faucibus eripuisse mortis.
Colende Præses, membra precor tua
Molli quiescant cespite, et ex tuo
Crescant rosa, calthæque busto,
Purpureóque hyacinthus ore.

Sit mite de te judicium Æaci,
Subrideátque Etnea Proserpina,
Interque felices perennis
Elysio spatiere campo.

IN QUINTUM NOVEMBRIS.

Anno Etatis 17.

JAM pius extremâ veniens läcobus ab arcto
Teucrigenas populos, latéque patentia regna
Albionum tenuit, jámque inviolabile fœdus
Sceptra Caledoniis conjuxerat Anglica Scotis:
Pacificusque novo felix divésque sedebat
In solio, occultique doli securus et hostis:
Cúm ferus ignifluo regnans Acheronte tyrannus,
Eumenidum pater, æthereo vagus exul Olympo,
Fortè per immensum terrarum erraverat orbem,
Dinumerans sceleris socios, vernásque fideles,
Participes regni post funera mosta futuros:
Hic tempestates medio ciet aëre diras,
Illic unanimes odium struit inter amicos,
Armat et invictas in mutua viscera gentes;
Regnáque oliviferâ vertit florentia pace,

Et

quoscunque videt puræ virtutis amantes, Hos cupit adjicere imperio, fraudúmque magister Tentat inaccessum sceleri corrumpere pectus,

« ՆախորդըՇարունակել »