Insidiásque locat tacitas, cassésque latentes Tendit, ut incautos rapiat, ceu Caspia tigris Insequitur trepidam deserta per avia prædam Nocte sub illuni, et somno nictantibus astris. Talibus infestat populos Summanus et urbes Cinctus cæruleæ fumanti turbine flammæ. Jámque fluentisonis albentia rupibus arva Apparent, et terra Deo dilecta marino, Cui nomen dederat quondam Neptunia proles, Amphitryoniaden qui non dubitavit atrocem Equore tranato furiali poscere bello, Ante expugnatæ credulia sæcula Troja.
At simul hanc opibusque et festà pace beatum Aspicit, et pingues donis Cerealibus agros, Quódque magis doluit, venerantem numina veri Sancta Dei populum, tandem suspiria rupit Tartareos ignes et luridum olentia suphur; Qualia Trinacriâ trux ab Jove clausus in Ætnâ Efflat tabifico monstrosus ob ore Tiphoeus. Ignescunt oculi, stridétque adamantinus ordo Dentis, ut armorum fragor, ictáque cuspide cuspis
Atque pererrato solum hoc lacrymabile mundo Inveni,' dixit, "gens hæc mihi sola rebellis, Contemtrixque jugi, nostrâque potentior arte. Illa tamen, mea si quicquam tentamina possunt, Non feret hoc impunè diu, non ibit inulta.” Hactenus; et piceis liquido natat aëre pennis; Quà volat, adversi præcursant agmine venti, Densantur nubes, et crebra tonitrua fulgent.
Jámque pruinsas velos superaverat Alpes, Et tenet Ausoniæ fines, à parte sinistrâ Nimbifer Appenninus erat, priscique Sabini, Dextra beneficiis infamis Hetruria, nec non Te furtiva Tibris Thetidi videt oscula dantem; Hinc Mavortigenæ consistit in arce Quirini. Reddiderant dubiam jam sera crepuscula lucem, Cùm circumgreditur totum Tricoronifer urbem, Panificósque deos portat, scapulisque virorum Evehitur, præeunt submisso poplite reges, Et mendicantum series longissima fratrum ; Cereáque in manibus gestant funalia cæci, Cimmeriis nati in tenebris, vitàmque trahentes. Templa dein multis subeunt lucentia tædis
(Vesper erat sacer iste Petro) fremitúsque canentům, Sæpe tholos implet vacuos, et inane locorum. Qualitèr exulat Bromius, Bromiique caterva, Orgia cantentes in Echionio Aracyntho,
Dum tremit attonitus vitreis Asopus in undis, Et procul ipse cavâ responsat rupe Citharon. His igitur tandem solenni more peractis, Nox senis amplexus Erebi taciturna reliquit, Præcipitésque impellit equòs stimulante flagello, Captum oculis Typhlonta, Melanchotémque ferocem, Atque Acherontæo prognatam patre Siopen Torpidam, et hirsutis horrentem Phrica capillis. Interea regum domitor, Phlegetontius hores Ingreditur thalamos, neque enim secretus adulter Producit steriles molli sine pellice noctes; At vix compositos somnus claudebat ocellos, Cùm niger umbrarum dominus, rectórque silentum, Prodatorque hominum, falsâ sub imagine tectus Astitit, assumptis micuerunt tempora canis, Barba sinus promissa tegit, cineracea longo Syrmate verrit humum vestis, pendétque cucullus Vertice de raso, et ne quicquam desit ad artes, Cannabeo lumbos constrixit fune salaces, Tarda senestratis figens vestigia calceis. Talis, utì fama est, vastâ Franciscus eremo Tetra vagabatur solus per lustra ferarum, Silvestrique tulit genti pia verba salutis Impius, atque lupos domuit, Libycósque leones. Subdolus at tali Serpens velatus amictu
Solvit in has fallax ora execrantia voces ; "Dormis, nate? Etiamne tuos sopor opprimit artus? Immemor O fidei, pecorúmque obilite tuorum! Dum cathedram venerande tuam, diademaque triplex Ridet Hyperboreo gens barbara nata sub axe, Dúmque pharetrati spernunt tua jura Britanni; Surge, age, surge piger, Latinus quem Cæsar adorat, Cui reserata patet convexi janua cœli,
Turgentes animos, et fastus frange procaces, Sacrilegique sciant, tua quid maledictio possit, Et quid Apostolicæ possit custodia clavis; Et memor Hesperice disjectam ulciscere classem, Mersáque Iberorum lato vexilla profundo, Sanctorumque cruci tot corpora fixa probosa, Thermodoontëá nuper regnante puellá. At tu si tenero movis torpsecere lecto, Crescentésque negas hosti contundere vires, Tyrrhenum implebit numeroso milite pontum, Signáque Aventino ponet fulgentia colle :
Reliquias veterum franget, flammisque cremabit, Sacraque calcabit pedibus tua colla profanis, Cujus gaudebant soleis dare basia reges.
Nec tamen hunc bellis et aperto Marte lacesses, Irritus ille labor, ta callidus utere fraude, Quælibet hæretices disponere retia fas est; Jámque ad consilium extremis rex magnus ab oris Patricios vocat, et procerum de stirpe creatos, Grandævosque patres trabeá, canisque verendos; Hos tu membratim poteris conspergere in auras, Atque dare in cineres, nitrati pulveris igne Edibus injecto, quà convenere, sub imis. Protinus ipse igitur quoscunque habet Anglio fidos Propositi, factique mone, quisquámne tuorum Audebit summi non jussa facessere Papæ ? Perculsosque metu subito, casúque stupentes Invadat vel Gallus atrox, vel sævus Iberus. Sæcula sic illic tandem Mariana redibunt, Túque in belligeros iterum dominaberis Anglos. Et nequid timeas, divos divasque secundas Accipe, quotque tuis celebrantur numina fastis.” Dixit et, adscitos ponens malefidus amictus Fugit ad infandam, regnum illætabile, Lethen. Jam rosea Eoas pandens Tithonia portas Vestit inauratas redeunti lumine terras Moestaque adhuc nigri deplorans funera niti Irrigat ambrosiis montana cacumina guttis ; Cùm somnos pepulit stellata janitor auræ, Nocturnos visus, et somnia grata revolvens. Est locus æterná septus caligine noctis, Vasta ruinosi quondam fundamina tecti, Nunc torvi spelunca Phoni, Prodotæque billinguis, Effera quos uno peperit Discordia partu. Hic inter comenta jacent præruptáque saxa, Ossa inhumata virum, et trajecta cadavera ferro; Hic Dolus intortus semper sedet ater ocellis, Jurgiaque, et stimulis armata Calumnia fauces, Et Furor, atque viæ moriendi mille videntur, Et Timor, exanguisque locum circumvolat Horror, Perpetuoque leves per muta silentia Manes Exululant, telluset sanguine conscia stagnat. Ipsi etiam pavidi latitant penetralibus antri
Et Phonos, et Prodotes; nulloque sequente per antrum, Antrum horrens, scopulosum, atrum feralibus umbris Diffugiunt sontes, et retro lumina vortunt; Hos pugiles Romo per sæcula longa fideles Evocat antistes Babylonius, atque ita fatur.
"Finibus occiduis circumfusum incolit æquor Gens exosa mihi, prudens Natura negavit Indignam penitus nostro conjungere mundo:
Illuc, sic jubeo, celeri contendite gressu, Tartareoque leves difflentur pulvere in auras Et rex et pariter satrape, scelerata propago, Et, quotquot fidei caluere cupidine vero, Consilii socios adhibete, operisque ministros." Finierat, rigidi cupidé parueri gemelli.
Interea longo flectens curvamine cœlos Despicit œtherea dominus qui fulgurat arce, Vanaque perverso ridet conamina turbo, Atque sui causam populi volet ipse tueri.
Esse ferunt spatium, qua distat ab Aside terra Fertilis Europe, et spectat Mareotidas undas ; Hic turris posita est Titanidos ardua Famo Ærea, lata, sonans, rutilis vicinior astris Quam superimpositum vel Athos vel Pelion Osso. Mille fores aditusque patent, totidémque fenestræ, Amplaque per tenues translucent atria muros : Excitat hic varios plebs agglomerata susurros; Qualiter instrepitant circum mulctralia bombis Agmina muscarum, aut texto per ovilia junco, Dum Canis æstivum cœli petit adua culmen. Ipsa quidem summá sedet ultrix matris in arce, Auribus innumeris cinctum caput eminet olli, Queis sonitum exiguum trahit, atque levissima captat Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis. Nec tot, Aristoride servator inique juvenca Isidos, immiti volvebas lumina vultu, Lumina non unquam tacito nutantia somno, Lumina subjectas late spectantia terras. Istis illa solet loca luce carentia sæpe Perlustrare, etiam radianti impervia soli: Millenisque loquax auditaque visaque linguis Cuilibet effundit temeraria, veraque mendax Nunc minuit, modo confictis sermonibus auget. Sed tamen à nostro meruisti carmine laudes Fama, bonum quo non aliud veracius ullum, Nobis digna cani, nec te memorasse pigebit Carmine tam longo, servati scilicet Angli Officiis vaga diva tuis, tibi reddimus æqua. Te Deus, æternos motu qui temperat ignes, Fulmine præmisso alloquitur, terrâque tremente: Fama siles? an te latet impia Papistarum Conjurata cohors in meque meosque Britannos, Et novo sceptigero cædes meditata Iacobo ? Nec plura, illa statim sensit mandata Tonantis, Et satis ante fugax stridentis induit alas, Induit et variis exilia corpora plumis;
Dextra tubam gestat Temesæo ex ære sonoram. Nec mora jam pennis cedentes remigat auras, Atque parum est cursu celeres, prævertere nubes, Jam ventos, jam solis equos post terga reliquit : Et primo Angliacas solito de more per urbes Ambiguas voces, incertaque murmura spargit, Mox arguta dolos, et detestabile vulgat Proditionis òpus, nec non facta horrida dictu, Autheresque addit sceleris, nec garrula cæcis Insidiis loca structa silet; stupuere relatis, Et pariter juvenes, pariter tremuere puellæ, Effoetique senes pariter tantæque ruinæ Sensus ad ætatem subito penetraverat omnem. Attamen interea populi miserescit ab alto Æthereus pater, et credulibus obstitit ausis Papicolum; capti pœnas raptantur ad acres ; At pia thura Deo, et grati solvuntur honores; Compita læta focis genialibus omnia fumant; Turba choros juvenilis agit: Quintoque Novembris Nulla dies toto occurrit celebratior anno.
Anno ætatis 17. In obitum Præsulis Eliensis.
ADHUC madentes rore squalebant genæ,
Et sicca nondum lumina
Adhuc liquentis imbre turgebant salis,
Quem nuper effudi pius,
Dum mosta charo justa persolvi rogo Wintoniensis Præsulis.
Cum centilinguis Fama (pro semper mali Cladisque vera nuntia) Spargit per urbes divitis Britanniæ, Populosque Neptuno satos, Cessisse morti, et fereris sororibus Te generis humani decus,
Qui rex sacrorum illâ fuisti in insulâ Quæ nomen Anguillæ tenet.
Tunc in quietum pectus irâ protinus Ebulliebat fervidâ,
Tumulis potentem sæpe devolvens deam :
Nec vota Naso in Ibida
Concepit alto diriora pectore,
Graiusque vates parciu
Turpem Lycambis execratus est dolum, Sponsamque Neobolen suam.
At ecce diras ipse dum fundo graves, Et imprecor neci necem,
« ՆախորդըՇարունակել » |