Page images
PDF
EPUB

V.

When past was many a painful day,

Slow pacing o'er the village-green,

In white were all its maidens feen, And bore my guardian-friend away.

And wet was ev'ry eye to see

The grave of sweet Simplicity.

VI.

One gen'rous fwain her heart approv'd,

A youth, whose fond and faithful breast

With many an artless sigh confeft,

In nature's language, that he lov'd.—

But, ftranger, 'tis no tale for thee,

Unless thou lov❜ft Simplicity.

VII.

He died-and foon her lip was cold,

And foon her rofy cheek was pale,

The

V.

Tranfierat jam multa dies, quum pompa fororum
Longo per campos ordine ducta fuit,

Et tardæ, niveis induta veftibus, ibant,
Terrâ et præfidium depofuêre meum:
Et nemo comitum confpexit lumine ficco
Funus, nam funus Simplicitatis erat.

VI.

Paftorem fempèr virgo dilexerat unum,

Cujus erat conftans et diuturna fides;

Multaque fufpirans Juvenis narravit amorem ;

Talia nam profert pectore fidus amor.

Sed tibi quid dico? non ad te pertinet, hofpes:
Nî tibi fit cordi Simplicitatis amor.

VII.

Ille obiit; vultus hujus quoque vita reliquit,

Oraque frigebant, palluerantque genæ.

Ruricolæ

The village wept to hear the tale,

When for both the flow bell toll'd:

[blocks in formation]

And ftrew my pale flow'rs o'er their grave?

So lightly lie the turf on thee,

Because thou lov❜ft Simplicity!

Ruricolæ auditum lugebant, nuncia mortis

Cum campana gravem fudit utrique fonum.

Aggere fub viridi, quo cernis, uterque quiefcit, Queîs inerat purus Simplicitatis amor.

VIII.

O te, quifquis ades, munus non grande repofco;
Num tibi quid pectus triftia verba movent?
Pignora certa dabis, fi tantum perficis, hofpes,
Si candente meo flore fepulcra tegis;
Sic levitèr cefpes viridis tua contegat offa,
Cui tam purus ineft Simplicitatis amor.

EDWINUS ET EM MA.

EX ANGLICO POEMATE.

VIDE MALLET.

UO finus extremæ patuit convallis, in umbrâ

Sylvarum fteterant limina parva cafæ ;

Pulchrior, hanc tenuit pacis, fedemque falutis

Emma rofâ, matris cura beata bonæ ;

Heu! vetulæ matri votum jam reftitit unum,
Emmæ vita fuæ profpera, morfque fibi.

Purpura per malas rubuit molliffima fuaves,
Sic Aurora novo verna rubore micat.

Noftri ruris honor! te nulla fuperbia temnat :
Dat fua fol gemmæ lumina, datque rofæ.
Confumebat amor juvenes, tabefque puellas
Invidiæ, palmâ deficiente, dolor.

Nefcia fplendoris, fplendebat clarior omni;

Venit et Edwinus, qui petit hancce rofam. Non artes nôrat; radios fibi lumina molles

Vibrârunt

« ՆախորդըՇարունակել »