Funera, quin lacrymas rerum, quas fæda tenebris

Nox tegit, aut partìm develant fulgura cælo.

At tandèm ventis vacat; et fperata diei

Lux redit; oh! quam grata illis, quos pace quietâ

Compositos, revocatque alacres ad munia vitæ !

Sed ciet ad luctus, fævæ spectacula cladis,

Quod fupereft hominum: lugent direpta laborum

Præmia, nudatosque lares, messesque revulsas.

" Ah! quoties, Columbe, tuas divina procella

Vexavit terras, quoties, velut exul, in arvis

Incola stat propriis, mergique voragine vasta
Res videt, aut cumulos necis, aut deferta locorum !

Ah ! quianam cæli rabies ?-fed littora cuncti

(Si quid opis reftat) linquamus, quæ vovet ira

Numinis excidio; fedes meliore petamus

Alite; fi lateant, quas non scelerata cupido,

Quas victu faciles nunquam vis invida turbat

Z

Ventorum :

Ventorum : procùl et multas pacata recondit Australis plaga : ridet ibì felicior annus, Sylvarumque quies, placidumque ad littora murmur. Non rapit has furor æthereus, non impia circum

« Vos, Britonum colles, et vos valeatis, amici !"

Dixerat, ad patriam non reditura fuam.

Jam vix orta fuit primo Portlandia cursu,

Cum subito preslit turbine Divus eam.

Quæ Quæ tibi, ventorum rex, indignatio mentem

Cepit? cur furiis acta fremebat hyems ?
Quid, quid fæve pater, tantum peccaverit in te,

Heu ! tantas clades, funera tanta merens ?

Nam tuus erupit Boreas, et turbidus Eurus,

Æquora contorsit: fic jubet ira tua.

Invadunt navim ; trabes ruptæque feruntur

Fluctibus, heu! vitæ jam via sola viris.

Certatìm has nacti, luctantur in æquore pauci,

Vel scopulos prendunt, vel moriuntur aquis. Pallent in puppi pars cætera morte futurâ,

Nec pelago fifi, numina surda vocant.

Naufragus interèa stridor, mæstique tumultus

Mifcentur passim, fæmineusque dolor.

Ipfe tenens clavum confractum immobilis aftas

Dux ; at in hos Auctus quid tua cura valet?

En! natæ patris lateri pereuntis adhærent :

Non

Non lacrymæ patris, non pia vota juvant ; Forma nec ipfarum potuit te, Dive movere:

« Me miserum !” ingemuit : “ posthàc mihi nulla vo

“ Tempora decipient gaudia nulla mea? [luptas ? « Omnia gustavi; tunc omnia acerba fuerunt;

“ Et modo nunc fæces, tædia longa, manent.

“ Adde, quod ante diem venit imbecilla senectus,

( Morborum et corpus conficit

agmen atrox.

« Olim fama abiit, nullo reparabilis ævo;

« Totus

“ Totus enim in luxu deliciisque fui.

CC

Quò tendam, dubito: visam de more tabernas?

“ Tædia non Bacchus longa lavare valet.

« An ganeas ? illic memini periisse pudorem :

« Adsunt, quicquid adett, tædia longa mihi ; « Et veneres et vina meo corrupta sapori.-

« Ah ! quid agam? Tu mors tædia fola moves ;

« Mors optata, veni.”-Dedit ista novissima verba,

Abstulit atque animam, tædiaque ægra fimul.

AMANTIUM IRÆ AMORIS REDINTEGRA

TIO EST

CONJU

NONJUGE cum fidâ fidicen communia vitz

Gaudia cognôrat, jurgia mixta joco.

Ast Deus, aut ipfi miseris (quæ causa, profari

Musa vetat) tandèm prælia fæva cient.

Jam