Defluit saxis agitatus humor: Romulum post hos prius, an quietum Pompilî regnum memorem, an superbos Tarquinî fasces, dubito, an Catonis Nobile letum. Regulum, et Scauros, animæque magnæ Prodigum, Pœno superante, Paulum, Gratus insigni referam Camena, Fabriciumque. Hunc, et incomtis Curium capillis Crescit, occulto velut arbor ævo, Julium sidus, velut inter ignes Gentis humanæ pater atque custos, Cæsaris fatis data: tu secundo Cæsare regnes. Ille, seu Parthos Latio imminentes Egerit justo domitos triumpho, Sive subjectos Orientis oræ Te minor latum reget æquus orbem : ODE XIII. AD LYDIAM. CUм tu, Lydia, Telephi Cervicem roscam, cerea Telephi Laudas brachia; væ! meum Fervens difficili bile tumet jecur. Tunc nec mens mihi, nec color Certa sede manet; humor et in genas Furtim labitur, arguens Quam lentis penitus macerer ignibus. Uror, seu tibi candidos Turparunt humeros immodicæ mero Rixæ; sive puer furens Impressit memorem dente labris notam. Non, si me satis audias, Speres perpetuum, dulcia barbare C Lædentem oscula, quæ Venus Quinta parte sui nectaris imbuit. Quos irrupta tenet copula, nec malis Suprema citius solvet amor die. ODE XIV. IN SEXTUM POMPEIUM CIVILE BELLUM RENOVANTEM. O NAVIS! referent in mare te novi Fluctus? o quid agis? fortiter occupa Portum: nonne vides, ut Et malus celeri saucius Africo, Antennæque gemant? ac sine funibus Vix durare carinæ Possint imperiosius Equor? non tibi sunt integra lintea, Non Dî, quos iterum pressa voces malo. Silvæ filia nobilis, Jactes et genus et nomen inutile; Nil pictis timidus navita puppibus Fidit: tu, nisi ventis Debes ludibrium, cave. Nuper solicitum quæ mihi tædium, Nunc desiderium, curaque non levis, Vites æquora Cycladas. ODE XV. IN M. ANTONIUM ET CLEOPATRAM. PASTOR Cum traheret per freta navibus Idæis Helenam perfidus hospitam, Ingrato celeres obruit otio Ventos, ut caneret fera Nereus fata. Mala ducis avi domum, Eheu, quantus equis, quantus adest viris Sudor! quanta moves funera Dardanæ Genti! jam galeam Pallas et ægida Currusque et rabiem parat. Necquicquam, Veneris præsidio ferox, Pectes cæsariem, grataque feminis Imbelli cithara carmina divides : Necquicquam thalamo graves Hastas, et calami spicula Gnossii Vitabis, strepitumque, et celerem sequi Ajacem. Tamen, heu! serus adulteros Crines pulvere collines. Non Laërtiaden, exitium tuæ Gentis, non Pylium Nestora respicis ? Urguent impavidi te Salaminius Teucer, te Sthenelus sciens Pugnæ, sive opus est imperitare equis, Non auriga piger. Merionen quoque Nosces. Ecce, furit te reperire atrox Tydides, melior patre: Quem tu, cervus uti vallis in altera Visum parte lupum graminis immemor, Sublimi fugies mollis anhelitu; Non hoc pollicitus tuæ. Iracunda diem proferet Ilio, Matronisque Phrygum classis Achillei: Post certas hiemes uret Achaïcus Ignis Iliacas domos. |