Est ut viro vir latius ordinet
Arbusta sulcis; hic generosior
Descendat in Campum petitor;
Moribus hic meliorque fama

Contendat; illi turba clientium
Sit major: ÆQUA lege Necessitas
Sortitur insignes et imos;

Omne capax movet urna nomen.

Districtus ensis cui super impia
Cervice pendet, non Siculæ dapes
Dulcem elaborabunt saporem ;

Non avium citharæque cantus

Somnum reducent: somnus agrestium
Lenis virorum non humiles domos
Fastidit, umbrosamque ripam,
Non zephyris agitata Tempe.

DESIDERANTEM quod satis est, neque
Tumultuosum solicitat mare,

Nec sævus Arcturi cadentis

Impetus, aut orientis Hædi:

Non verberatæ grandine vineæ

Fundusque mendax, arbore nunc aquas

Culpante, nunc torrentia agros

Sidera, nunc hiemes iniquas.

Contracta pisces æquora sentiunt,

Jactis in altum molibus; huc frequens Cæmenta demittit redemtor

Cum famulis, dominusque terræ

Fastidiosus. SED Timor et Minæ Scandunt eodem quo dominus; neque Decedit ærata triremi, et

Post equitem sedet atra Cura.

Quod si dolentem nec Phrygius lapis, Nec purpurarum sidere clarior

Delinit usus, nec Falerna

Vitis, Achæmeniumque costum;

Cur invidendis postibus et novo
Sublime ritu moliar atrium?

Cur valle permutem Sabina
Divitias operosiores?

ODE II.

ANGUSTAM amice pauperiem pati
Robustus acri militia puer

Condiscat; et Parthos feroces

Vexet eques metuendus hasta:

Vitamque sub divo, et trepidis agat

In rebus: illum ex moenibus hosticis
Matrona bellantis tyranni

Prospiciens, et adulta virgo,

Suspiret; Eheu! ne rudis agminum
Sponsus lacessat regius asperum
Tactu leonem, quem cruenta

Per medias rapit ira cædes.

DULCE et decorum est pro patria mori: Mors et fugacem persequitur virum, Nec parcit imbellis juventæ Poplitibus timidove tergo.

Virtus, repulsæ nescia sordidæ,
Intaminatis fulget honoribus:
Nec sumit aut ponit secures
Arbitrio popularis auræ.

Virtus, recludens immeritis mori
Cœlum, negata tentat iter via;

Cœtusque vulgares et udam

Spernit humum fugiente penna.

Est et fideli tuta silentio

Merces: vetabo, qui Cereris sacrum
Vulgarit arcanæ, sub îsdem

Sit trabibus, fragilemve mecum

Solvat phaselon. Sæpe Diespiter
Neglectus incesto addidit integrum:
Raro antecedentem scelestum

Deseruit pede Pœna claudo.

ODE III.

JUSTUM et tenacem propositi virum
Non civium ardor prava jubentium,
Non vultus instantis tyranni

Mente quatit solida, neque Auster

Dux inquieti turbidus Adriæ,

Nec fulminantis magna Jovis manus: Si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinæ.

Hac arte Pollux et vagus Hercules
Enisus, arces attigit igneas;

Quos inter Augustus recumbens
Purpureo bibit ore nectar.

Hac te merentem, Bacche pater, tuæ Vexere tigres, indocili jugum

Collo trahentes: hac Quirinus

Martis equis Acheronta fugit;

Gratum elocuta consiliantibus
Junone Divis: Ilion, Ilion

Fatalis incestusque judex,

Et mulier peregrina vertit

In pulverem, ex quo destituit Deos
Mercede pacta Laomedon, mihi
Castæque damnatum Minervæ

Cum populo et duce fraudulento.

Jam nec Lacænæ splendet adulteræ Famosus hospes, nec Priami domus Perjura pugnaces Achivos

Hectoreis opibus refringit;

Nostrisque ductum seditionibus
Bellum resedit; protinus et graves

Iras, et invisum nepotem,

Troica quem peperit sacerdos,

Marti redonabo. Illum ego lucidas

Inire sedes, ducere nectaris

Succos, et adscribi quietis

Ordinibus patiar deorum.

Dum longus inter sæviat Ilion
Romamque pontus, qualibet exsules

In parte regnanto beati;

Dum Priami Paridisque busto