Page images
PDF
EPUB

Pindaricosque inflat numeros Teumesius Euan,
Et redolet sumptum pagina quæque merum ;
Dum gravis everso currus crepat axe supinus,
Et volat Eleo pulvere fuscus eques.
Quadrimoque madens Lyricen Romanus Iaccho,
Dulce canit Glyceran, flavicomamque Chloen.
Jam quoque lauta tibi generoso mensa paratu
Mentis alit vires, ingeniumque fovet.
Massica fœcundam despumant pocula venam,
Fundis et ex ipso condita metra cado.

Addimus his artes, fusumque per intima Phoebum
Corda, favent uni Bacchus, Apollo, Ceres.
Scilicet haud mirum tam dulcia carmina per te,
Numine composito, tres peperisse Deos.
Nunc quoque Thressa tibi cælato barbitos auro
Insonat arguta molliter icta manu;

23. Teumesius Euan,] Teumesus, Teventos, is a mountain of Baotia, the district in which Thebes was situated; and its inhabitants were called Tool, Teumesii. The Grecian Bacchus, the son of Jupiter and Semele, is often denominated Thebanus. But Bacchus had a more immediate and particular connection with this mountain. Pausanias relates a fable, that Bacchus, in revenge for some insult which he had received from the Thebans, nourished a fox in this mountain for the destruction of the city of Thebes; and that a dog being sent from Diana to kill this fox, both fox and dog were turned into stones. The fox was called Tevμnoiæ ǹ aλwπn, Teumesia vulpes. Pausan. BOIN

25

30

35

TIK. p. 296. 10. edit. Francof.
1583. fol.
1583. fol. See also Stephanus
Byzant. Voc. TEYMH2O2. And
Antoninus Liberal. Metam. p.
479. apud Gal. Histor. Poetic.
Script. Poetic. Script. Paris. 1675.
8vo. Milton here puzzles his
readers with minute and unne-
cessary learning. The meaning
of the line is this. "The The-
"ban god Bacchus inspires the
"numbers of his congenial Pin-
"dar, the Theban poet."

37. Nunc quoque Thressa tibi, &c.] The Thracian harp. Orpheus was of Thrace. Ovid, Epist. Heroid. iii. 118.

Threiciam digitis increpuisse lyram. He has "th' Orphean lyre," Par. Lost, iii. 17. See note on Il Pens. v. 105.

Auditurque chelys suspensa tapetia circum,
Virgineos tremula quæ regat arte pedes.
Illa tuas saltem teneant spectacula Musas,
Et revocent, quantum crapula pellit iners.
Crede mihi, dum psallit ebur, comitataque plectrum
Implet odoratos festa chorea tholos,

Percipies tacitum per pectora serpere Phœbum,
Quale repentinus permeat ossa calor,

Perque puellares oculos, digitumque sonantem,
Irruet in totos lapsa Thalia sinus.

Namque Elegia levis multorum cura Deorum est,
Et vocat ad numeros quemlibet illa suos;
Liber adest elegis, Eratoque, Ceresque, Venusque,
Et cum purpurea matre tenellus Amor.
Talibus inde licent convivia larga poetis,

Sæpius et veteri commaduisse mero:

40

45

50

At qui bella refert, et adulto sub Jove cœlum,
Heroasque pios, semideosque duces,

55

Et nunc sancta canit superum consulta deorum,
Nunc latrata fero regna profunda cane,

Ille quidem parce, Samii pro more magistri,
Vivat, et innocuos præbeat herba cibos ;

Stet prope fagineo pellucida lympha catillo,
Sobriaque e puro pocula fonte bibat.

60

Additur huic scelerisque vacans, et casta juventus,
Et rigidi mores, et sine labe manus.

Qualis veste nitens sacra, et lustralibus undis,
Surgis ad infensos augur iture Deos.
Hoc ritu vixisse ferunt post rapta sagacem

39. Auditurque chelys suspensa tapetia circum,] See the note on Tapestry halls, Comus, 324.

65.

65

lustralibus undis,] See note on Comus, v. 913.

Lumina Tiresian, Ogygiumque Linon,
Et lare devoto profugum Calchanta, senemque
Orpheon edomitis sola per antra feris;
Sic dapis exiguus, sic rivi potor Homerus
Dulichium vexit per freta longa virum,

Et per monstrificam Perseiæ Phœbados aulam,
Et vada fœmineis insidiosa sonis,

Perque tuas, rex ime, domos, ubi sanguine nigro
Dicitur umbrarum detinuisse greges.
Diis etenim sacer est vates, divumque sacerdos,
Spirat et occultum pectus et ora Jovem.
At tu siquid agam scitabere (si modo saltem
Esse putas tanti noscere siquid agam)
Paciferum canimus cœlesti semine regem,
Faustaque sacratis sæcula pacta libris ;
Vagitumque Dei, et stabulantem paupere tecto
Qui suprema suo cum patre regna

colit ;

70

75

80

86

Stelli parumque polum, modulantesque æthere turmas,
Et subito elisos ad sua fana Deos.
Dona. quidem dedimus Christi natalibus illa,
Illa sub auroram lux mihi prima tulit.

[blocks in formation]

Te quoque pressa manent patriis meditata cicutis,
Tu mihi, cui recitem, judicis instar eris.*

ELEG. VII. Anno Etatis 19.

NONDUM blanda tuas leges, Amathusia, noram,
Et Paphio vacuum pectus ab igne fuit.
Sæpe cupidineas, puerilia tela, sagittas,

Atque tuum sprevi maxime numen Amor.
Tu puer imbelles, dixi, transfige columbas,
Conveniunt tenero mollia bella duci :

Aut de passeribus timidos age, parve, triumphos,
Hæc sunt militiæ digna trophæa tuæ.

In genus humanum quid inania dirigis arma?
Non valet in fortes ista pharetra viros.

90

5

10

Non tulit hoc Cyprius, neque enim Deus ullus ad iras Promptior, et duplici jam ferus igne calet.

Ver erat, et summæ radians per culmina villæ

Attulerat primam lux tibi, Maie, diem :

At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem, 15

89. Te quoque pressa manent

patriis meditata cicutis,] His English Ode on the Nativity.

This he means to submit to Deodate's inspection. "You shall "next have some of my English "poetry."

90. Tu mihi, cui recitem, judicis instar eris.] In Comus, we have supposed the simple " shep"herd lad," skilled in plants, to be the same Charles Deodate, to whom this Elegy is addressed, v. 619. See supr. p. 429. For, as here,

He lov'd me well, and oft would bid me sing;

Which when I did, he on the tender grass

Would sit and hearken even to ecstasy, &c.

See Ovid, Epist. Pont. iv. ii. 37.

Hic, mea cui recitem, &c.

*The transitions and connecwith the skill and address of a tions of this Elegy, are conducted master, and form a train of allusions and digressions, productive of fine sentiment and poetry. From a trifling and unimportant circumstance, the reader is gradually led to great and lofty imagery.

15. At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem,

Nec matutinum sustinuere jubar.
Astat Amor lecto, pictis Amor impiger alis,
Prodidit astantem mota pharetra Deum :
Prodidit et facies, et dulce minantis ocelli,
Et quicquid puero dignum et Amore fuit.
Talis in æterno juvenis Sigeius Olympo
Miscet amatori pocula plena Jovi ;

Aut, qui formosas pellexit ad oscula nymphas,
Thiodamantæus Naiade raptus Hylas.
Addideratque iras, sed et has decuisse putares,
Additeratque truces, nec sine felle, minas.
Et miser exemplo sapuisses tutius, inquit,
Nunc mea quid possit dextera, testis eris.
Inter et expertos vires numerabere nostras,

Nec matutinum sustinuere ju

bar.] Here is the elegance of poetical expression. But he really.complains of the weakness of his eyes, which began early. He has light unsufferable," Ode Nativ. v. 8.

17. Astat Amor lecto, &c.] In these lines, (17-24.) Milton had probably an eye to Spenser's description of Fancy in his Mask of Cupid.

The first was Fancy, like a lovely boy, Of rare aspect, and beauty without peer;

Matchable either to that imp of Troy, Whom Jove did love and chose his cup to bear,

Or that same dainty lad, which was

so dear

To great Alcides, that, when as he dy'd,

He wailed woman-like with many a

tear,

And every wood and every valley

wide

He fill'd with Hylas' name; the nymphs eke Hylas cry'd.

F. Q. iii. xii. 7. Dunster.

20

25

21. Talis in æterno, &c.] This line is from Tibullus, iv. ii. 13.

Talis in æterno felix Vertumnus
Olympo.

25. Addideratque iras, sed et has decuisse putares,] Twelfth Night, a. iii. s. 1.

O what a deal of scorn looks beautiful In the contempt and anger of his lip. Compare Anacreon's Bathyllus, xxviii. 12. And Theocritus, EPAZTHZ, Idyll. xviii. 14.

Αλλα και ούτως

Ην καλος· εξ οργας ερεθίζετο μαλλον

εραστάς.

And Shakespeare's Venus and
Adonis, edit. 1596. Signat. A. iiij.

Which bred more beautie in his angrie

eyes.

We find also the same idea in his
Anton. and Cleopatr. i. i.

-Fie, wrangling queen!
Whom every thing becomes: to chide,
to laugh, &c.

« ՆախորդըՇարունակել »