Page images
PDF
EPUB

Adhuc liquentis imbre turgebant salis,

Quem nuper

effudi pius,

Dum mosta charo justa persolvi rogo

Wintoniensis Præsulis.

Cum centilinguis Fama, proh! semper mali

Cladisque vera nuntia,

Spargit per urbes divitis Britanniæ,

Populosque Neptuno satos,

Cessisse morti, et ferreis sororibus,

Te, generis humani decus,

Qui rex sacrorum illa fuisti in insula
Quæ nomen Anguillæ tenet.

Tunc inquietum pectus ira protinus
Ebulliebat fervida,

Tumulis potentem sæpe devovens deam :

Nec vota Naso in Ibida

Concepit alto diriora pectore;
Graiusque vates parcius

Turpem Lycambis execratus est dolum,
Sponsamque Neobolen suam.

At ecce diras ipse dum fundo graves,
Et imprecor neci necem,

Audisse tales videor attonitus sonos

[merged small][ocr errors][merged small]
[blocks in formation]

lochus, and afterwards gave her to another. See Ovid's Ibis, v. 54.

22. Neobŏlen is substituted without authority for Neobulen. In making the last syllable of temere v. 29. short, Milton is justified not only by analogy, but by the only authority which can be produced, and as such to be admitted, that of Seneca Hippo. 392. and 1244. Symmons.

Leni, sub aura, flamine:

Cæcos furores pone, pone vitream

Bilemque, et irritas minas:

Quid temere violas non nocenda numina,

Subitoque ad iras percita?

Non est, ut arbitraris elusus miser,

Mors atra Noctis filia,

Erebove patre creta, sive Erinnye,

Vastove nata sub Chao:

Ast illa cœlo missa stellato, Dei
Messes ubique colligit;
Animasque mole carnea reconditas
In lucem et auras evocat;
Ut cum fugaces excitant Horæ diem
Themidos Jovisque filiæ;

Et sempiterni ducit ad vultus patris:
At justa raptat impios

Sub regna furvi luctuosa Tartari,

Sedesque subterraneas.

Hanc ut vocantem lætus audivi, cito

Fœdum reliqui carcerem,

Volatilesque faustus inter milites

Ad astra sublimis feror:

Vates ut olim raptus ad cœlum senex
Auriga currus ignei.

Non me Bootis terruere lucidi

Sarraca tarda frigore, aut Formidolosi Scorpionis brachia, Non ensis Orion tuus.

40. Orpheus, Hymn.

Ωραι θυγατέρες Θεμιδος και Ζηνος ανακ

τος.

VOL. IV.

[blocks in formation]

See also. Hesiod's Theogony. And Ovid, Metam. ii. 118. Fast. i. 125.

Z

Prætervolavi fulgidi solis globum,

Longeque sub pedibus deam

Vidi triformem, dum coërcebat suos
Frænis dracones aureis.

Erraticorum siderum per ordines,

Per lacteas vehor plagas,

Velocitatem sæpe miratus novam ;

Donec nitentes ad fores

Ventum est Olympi, et regiam crystallinam, et

Stratum smaragdis atrium.

Sed hic tacebo, nam quis effari queat,

Oriundus humano patre,

Amœnitates illius loci? Mihi

Sat est in æternum frui.

Naturam non pati senium.'

HEU, quam perpetuis erroribus acta fatiscit
Avi mens hominum, tenebrisque immersa profundis,

58. Frænis dracones aureis.] See Il Pens. v. 59.

62. Donec nitentes ad fores, &c.] Milton's natural disposition, so conspicuous in the Paradise Lost, and even in his Prose Works, for describing divine objects, such as the bliss of the saints, the splendour of heaven, and the music of the angels, is perpetually breaking forth in some of the earliest of his juvenile poems. And here more particularly in displaying the glories of heaven, which he locally represents, and clothes with the brightest material decorations, his fancy, to say. nothing of the Apocalypse, was aided and enriched with descrip

55

60

65

[merged small][merged small][merged small][ocr errors]

1

Oedipodioniam volvit sub pectore noctem!
Quæ vesana suis metiri facta deorum
Audet, et incisas leges adamante perenni
Assimilare suis, nulloque solubile sæcló
Consilium fati perituris alligat horis.
Ergone marcescet sulcantibus obsita rugis
Naturæ facies, et rerum publica mater

"et rebus seriis intentior, forte meæ puerilitati commisit." Milton's Letter to A. Gill, dat. Cambridge, Jul. 2, 1628, Epist. Fam. Prose Works, ii. 566. They were printed, not for sale, and sent to his late schoolmaster at Saint Paul's, .Alexander Gill, aforesaid. For he adds, "Hæc "quidem typis donata ad te "misi, utpote quem norim

[ocr errors]

can

rerum poeticarum judicem "acerrimum, et mearum "didissimum, &c." It is still a custom at Cambridge, to print the comitial verses accompanying the public disputations. What a curiosity would be the sheet with Milton's copy!

To be able to write a Latin verse called Versificari, was looked upon as a high accomplishment in the dark ages. This art they sometimes applied to their barbarous philosophy: and the practice gave rise to the Tripos Verses at Cambridge, and the Carmina Quadragesimalia at Oxford. From such rude beginnings is elegance derived.

[ocr errors][merged small]

8. "There prevailed in Mil"ton's time," says Dr. Johnson, an opinion, that the world was in its decay, that neither nor animals had the "height or bulk of their predecessors, &c." This opinion is,

"trées

[ocr errors]

5

with great learning and ingenuity, refused in a book now very little known, " An Apology

66

or Declaration of the Power "and Providence of God in the "Government of the World," by Dr. George Hakewill, London, fol, 1635. The first who ventured to propagate it in this country was Dr. Gabriel Goodman, Bp. of Gloucester, and author of a book entitled The Fall of Man, or "the Corruption of Nature "proved by Natural Reason." Lond. 4to. 1616, and 1624. See Athen. Oxon. Note signed H. Lives of the Poets, ed. 1794.

The first edition of Dr. Hakewill's book was published in 1627, the year preceding the date of Milton's poem. Todd. And from this poem Mr. Todd and Dr. Symmons conclude, against Dr. Johnson, that Milton was free from prepossessions like those which Hakewill combated. Dr. J. however was alluding to P. L. ix. 44.

-unless an age too late, or cold Climate, or years, damp my intended wing, &c.

But no poetical expressions of this kind, nor even an entire College Exercise, can prove what Milton's real opinions were on either side. E.

Omniparum contracta uterum sterilescet ab ævo?
Et se fassa senem, male certis passibus ibit.
Sidereum tremebunda caput? Num tetra vetustas,
Annorumque æterna fames, squalorque situsque,
Sidera vexabunt? An et insatiabile Tempus
Esuriet Cœlum, rapietque in viscera patrem?
Heu, potuitne suas imprudens Jupiter arces
Hoc contra munisse nefas, et Temporis isto
Exemisse malo, gyrosque dedisse perennes?
Ergo erit ut quandoque sono dilapsa tremendo
Convexi tabulata ruant, atque obvius ictu
Stridat uterque polus, superaque ut Olympius aula
Decidat, horribilisque retecta Gorgone Pallas;
Qualis in Ægeam prolés Junonia Lemnon
Deturbata sacro cecidit de limine cœli?
Tu quoque, Phoebe, tui casus imitabere nati;
Præcipiti curru, subitaque ferere ruina
Pronus, et extincta fumabit lampade Nereus,
Et dabit attonito feralia sibila ponto.
Tunc etiam aërei divulsis sedibus Hæmi
Dissultabit apex, imoque allisa barathro
Terrebunt Stygium dejecta Ceraunia Ditem,
In superos quibus usus erat, fraternaque bella.
At pater omnipotens, fundatis fortius astris,
Consuluit rerum summæ, certoque peregit
Pondere fatorum lances, atque ordine summo
Singula perpetuum jussit servare tenorem.
Volvitur hinc lapsu mundi rota prima diurno;
Raptat et ambitos socia vertigine cœlos.

[merged small][ocr errors]

10

15

20

25

30

35

"lum, &c." And Par. Lost, i. 740. See the note Par. L. i.

746.

« ՆախորդըՇարունակել »