EPITAPHIUM DAMONIS. ARGUMENTUM. Thyrsis et Damon ejusdem viciniæ pastores, eadem studia sequuti à pueritiâ amici erant, ut qui plurimum. Thyrsis animi causâ profectus peregrè de obitu Damonis nuncium accepit. Domum postea reversus, et rem ita esse comperto, se, suamque solitudinem hoc carmine deplorat. Damonis autem sub personá hic intelligitur CAROLUS DEODATUS ex urbe Hetruria Luca paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrinâ, clarissimisque cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius. HIMERIDES nymphæ (nam vos et Daphnin et Hylan, Dicite Sicelicum Thamesina per oppida carmen: Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. 10 20 At non ille, animas virgâ qui dividit aureâ, Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni Solvere post Daphnin, post Daphnin dicere laudes, Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit: Si quid id est, priscamque fidem coluisse, piúmque, Palladiásque artes, sociúmque habuisse canorum. 30 Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia, Damon, At mihi quid tandem fiet modo? quis mihi fidus Hærebit lateri comes, ut tu sæpe solebas Frigoribus duris, et per loca fœta pruinis, Aut rapido sub sole, siti morientibus herbis ? Sive opus in magnos fuit eminùs ire leones, Aut avidos terrere lupos præsepibus altis; Quis fando sopire diem, cantuque solebit? Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam ? quis me lenire docebit Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cùm sibilat igni 40 Molle pyrum, et nucibus strepitat focus, at malus auster Miscet cuncta foris, et desuper intonat ulmo? Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. 50 Aut æstate, dies medio dum vertitur axe, Cum Pan æsculeâ somnum capit abditus umbrâ, Et repetunt sub aquis sibi nota sedilia nymphæ, Pastoresque latent, stertit sub sepe colonus ; Quis mihi blanditiásque tuas, quis tum mihi risus, Cecropiosque sales referet, cultosque lepores ? бо Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. At jam solus agros, jam pascua solus oberro, Sicubi ramosæ densantur vallibus umbræ ; Hic serum expecto; supra caput imber et Eurus Triste sonant, fractæque agitata crepuscula sylvæ. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Heu quam culta mihi priùs arva procacibus herbis Involvuntur, et ipsa situ seges alta fatiscit! Innuba neglecto marcescit et uva racemo, Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ Morent, inque suum convertunt ora magistrum. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Tityrus ad corylos vocat, Alphesibous ad ornos, Ad salices Aegon, ad flumina pulcher Amyntas, "Hic gelidi fontes, hîc illita gramina musco, Hic Zephyri, hîc placidas interstrepit arbutus undas;" Ista canunt surdo, frutices ego nactus abibam. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Mopsus ad hæc, nam me redeuntem forte notârat (Et callebat avium linguas, et sidera Mopsus), Thyrsi quid hoc? dixit, quæ te coquit, improbabilis ? Aut te perdit amor, aut te malè fascinat astrum; Saturni grave sæpe fuit pastoribus astrum, Intimaque obliquo figit præcordia plumbo. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Mirantur nymphæ, et quid te, Thyrsi, futurum est ? Quid tibi vis? aiunt, non hæc solet esse juventæ Nubila frons, oculique truces, vultusque severi, Illa choros, lususque leves, et semper amorem Jure petit; bis ille miser qui serus amavit. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopéque, et filia Baucidis Aegle, Docta modos, citharæque sciens, sed perdita fastu, Venit Idumanii Chloris vicina fluenti! 70 80 90 Nil me blanditiæ, nil me solantia verba, 100 110 120 Quamquam etiam vestri nunquam meminisse pigebit, Pastores Thusci, Musis operata juventus, Hic Charis, atque Lepos; et Thuscus tu quoque Damon, O ego quantus eram, gelidi cum stratus ad Arni Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. 140 150 Heus bono numquid agis ? nisi te quid forte retardat, |