Cognatas artes, studiumque affine sequamur? Ipse volens Phoebus se dispertire duobus, Altera dona mihi, dedit altera dona parenti, Dividuumque Deum, genitorque puerque, tenemus. Tu tamen ut simules teneras odisse Camoenas, Non odisse reor; neque enim, pater, ire jubebas Quà via lata patet, quà pronior area lucri, Certaque condendi fulget spes aurea nummi Nec rapis ad leges, malè custoditaque gentis Jura, nec insulcis damnas clamoribus aures; Sed magis excultam cupiens ditescere mentem, Me procul urbano strepitu, secessibus altis Abductum Aoniæ jucunda per otia ripe, Phœbæo lateri comitem sinis ire beatum. Officium chara taceo commune parentis,
Me poscunt majora: tuo, pater optime, sumptu Cùm mihi Romuleæ patuit facundia linguæ, Et Latii veneres, et quæ Jovis ora decebant Grandia magniloquis elata vocabula Graiis, Addere suasisti quos jactat Gallia flores; Et quam degeneri novus Italus ore loquelam Fundit, barbaricos testatus voce tumultus, Quæque Palæstinus loquitur mysteria vates. Denique quicquid habet cœlum, sublectaque cœlo Terra parens, terræque et cœlo interfluus aer, Quicquid et unda tegit, pontique agitabile marmor, Per te nosse licet, per te, si nosse libebit: Dimotàque venit spectanda scientia nube, Nuda que conspicuos inclinat ad oscula vultus, Ni fugisse velim, ni sit libâsse molestum.
I nunc, confer opes, quisquis malesanus avitas Austriaci gazas, Perüanaque regna præoptas. Quæ potuit majora pater tribuisse, vel ipse Jupiter, excepto, donâsset ut omnia, coelo? Non potiora dedit, quamvis et tuta fuissent, Publica qui juveni commisit lumina nato At que Hyperionis currus, et fræna diei, Et circum undantem radiatâ luce tiaram. Ergo ego jam doctæ pars quamlibet ima catervæ Victrices hederas inter, laurosque sedebo; Jamque nec obscurus populo miscebor inerti,
Vitabuntque oculos vestigia nostra profanos.
Este procul vigiles curæ, procul este querelæ, Invidiæque acies transverso tortilis hirquo, Sæva nec anguiferos extende calumnia rictus ; In me triste nihil foedissima turba potestis, Nec vestri sum juris ego; securaque tutus Pectora, vipereo gradiar sublimis ab ictu.
At tibi, chare pater, postquam non æqua merenti Posse referre datur, nec dona rependere factis, Sic memorâsse satis, repe:itaque munera grato Perceusere animo, fidæque reponere menti.
Et vos, O nostri, juvenilia carmina, lusus, Si modo perpetuos sperare audebitis annos, Et domini superesse rogo, lucemque tueri, Nec spisso rapient oblivia nigra sub Orco, Forsican has laudes, decantatumque parentis Nonen, ad exemplum, sero servabitis ævo.
ΙΣΡΑΗΛ ὅτε παιδὲς, ὅτ' ἀγλαὰ φῦλ ̓ Ἰακώβου Αἰγύπτιον λίπε δῆμον. ἀπεχθέα, βαρβαρόφωνον, Δὴ τότε μούνον την ὅσιον γένος υἷες Ιούδα. Ἐν δὲ θεὸς λαοῖσι υέγα κρείων βασίλευεν. Εἶδε, καὶ ἐντροπάδην φύγαδ ἐῤῥωησε θάλασσα Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ, ὁδ ̓ ἄρ ̓ ἐστυφελίχθη Ιρὸς Ιορδάνης ποτὶ ἀργυροειδές πηγὴν. Εκ δ' ὄρεα σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονέοντο, Ως κριοὶ σφριγόωντες εὕραφερῳ ἐν ἀλωῇ
Βαιότεραι δ ̓ ἅμα πάσαι ἀνασκίρτησαν ἐρίπναι,
Οἷα παραὶ σύριγγι φίλῃ ὑπὸ μητέρι ἄρνες.
Τίπτε σύγ', οἰνὰ θάλασσα, πέλωρ φύγαδ' ἐῥώησας
Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ, τί δ ̓ ἄρ ̓ ἐστυφελίχθης Ιρὸς Ἰορδάνη ποτὶ ἀργυροειδέα πηγήν ;
Τίπτ' ὄρια σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονέεσθε.
Ως κριοὶ σφριγόωντης ευτραφερῷ ἐν ἀλων ; Βαιοτέραι τὶ δ ̓ ἀρ' ὑμμῖς ἀνασκιρτησατ ̓ ἐρίπναι, Οἷα παραὶ σύριγγι φίλῃ ὑπὸ μητέρι ἄρνες ; Σείες γαῖα τρέουσα θεὸν μεγάλ ̓ ἐκτυπέοντα Βα α θεὸν τρείουσ ̓ ὕπατον σέβας Ἰσσακίδας,
Ος τε καὶ ἐκ σπιλάδων ποταμοὺς χέε μορμύροντας, Κρήνηντ ̓ ἀεναὸν πέτρης ἀπὸ δακρυοέσσης.
Philosophus ad regem quendam, qui eum ignotum et insontem inter reos forte captum inscius damnave- ναί, την ἐπὶ θανάτῳ πορευόμενος, hac subito misit. Ὦ ἄνα, εἰ ὀλέσης με τὸν ἔννομον, οὐδέ τιν ἀνδρῶν Δεινὸν ὅλως δράσαντα, σοφώτατον ἴσθι κάρηνον Ῥηιδίως ἀφέλοιο, τὸ δ ̓ ὕστερον αὖθι νοήσεις, Μαψιδίως δ' ἀρ' ἑπειτα τεὸν πρὸς θυμὸν ἐδυρῆ, Τοιὸν δ' ἐκ πόλιος περιώνυμον ἄλκας ὀλέσσας. In effigiei ejus Sculptorem.
̓Αμαθεῖ γεγράφθαι χειρὶ τὴνδὲ μὲν εἰκόνα Φαίης τάχ ̓ ἂν, πρὸς εἶδος αὐτοφυὲς βλέπων. Τὸν δ ̓ ἐκτυπωτὸν οὐκ ἐπιγνότες φίλοι Γελᾶτε φαύλου δυσμίμημα ζωγράφου.
Ad Salsillum Poetam Romanum ægrotantem.
O MUSA gressum quæ volens trahis claudum, Vulcanioque tarda gaudes incessu, Nec sentis illud in loco minus gratum, Quảm cùm decentes flava Dëiope suras Alternat aurcum ante Junonis lectum; Adesdum et hæc s'is verba pauca Salsillo Refer, Camoena nostra cui tantum est cordi, Quamque ille magnis prætulit immeritò divis. Hæc ergo alumnus ille Londini Milto, Diebus hisce qui suum linquens nidum Polique tractum, pessimus ubi ventorum, In sanientis impotensque pulmonis, Pernix anhela sub Jove exercet flabra, Venit feraces Itali soli ad glebas, Visum superbâ cognitas urbes famâ Virosque, doctæque indolem juventutis. Tibi optat idem hic fausta multa, Salsille, Habitumque fesso corpori penitùs sanum; Cui nunc profunda bilis infestat renes, Præcordiisque fixa damnosum spirat; Nec id pepercit impia quod tu Romano Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divům munus, O salus Hebes
Germana! Tuque Phoebe morborum terror,
Pythone cæso, sive tu magis Pæan Libenter audis, hic tuus sacerdos est. Querceta Fauni, vosque rore vinoso Colles benigni, mitis Evandri sedes, Siquid salubre vallibus frondet vestris, Lavamen ægro ferte certatim vati. Sic ille, charis redditus rursùm Musis, Vicina dulci prata mulcebit cantu. Ipse inter atros emirabitur lucos Numa, ubi beatum degit otium æternum, Suam reclivis semper Ægeriam spectans. Tumidusque et ipse Tibris, hinc delinitus Spei favebit annuæ colonorum :
Nec in sepulchris ibit obsessum reges Nimium sinistro laxus irruens loro: Sed fræna melius temperabit undarum, Adusque curvi falsa regna Portumni.
Joannes Baptista Mansus Marchio Vilensis, vir ingenii laude, tum literarum studio, nec non et bellica virtute apud Italos clarus in primis est. Ad quem Torquati assi dialogus extat de Amicitia scriptus; erat enim Tassi amicissimus; ab quo etiam inter Campania principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerusalemme Conquistata, lib. 20.
Fra cavalier magnanimi, e Corteci Risplende il Manso-
Is authorem Neapoli commorantem summa benevolentia prosecutus est, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc ita que hospes ille antequam ab ea urbe discederet, ut ne ingratum se ostenderat, hoc carmen misit.
HÆC quoque, Manse, tuæ meditantur carmina laudi Pierides, tibi, Manse, choro notissime Phobi, Quandoquidem ille alium haud æquo est dignatus ho Post Galli cineres, et Mecænatis Hetrusci. [nore Tu quoque, si nostræ tantum valet aura Camœnæ, Victrices hederas inter, laurosque sedebis. Te pridem magno felix concordia Tasso Junxit, et æternis inscripsit nomina chartis; Mox tibi dulciloquum non inscia Musa Marinum
Tradidit; ille tuum dici se gaudet alumnum Dum canit Assyrios divûm prolixus amores; Mollis et Ausonias stupefecit carmine nymphas, Ille itidem moriens tibi soli debita vates Ossa, tibi soli, supremaque vota reliquit : Nec manes pietas tua chara fefellit amici; Vidimus arridentem operoso ex ære poetam. Nec satis hoc visum est in utrumque, et nec pia ces- Officia in tumulo; cupis integros rapere Orco, [sant Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges: Amborum genus, et varia sub sorte peractam Describis vitam, moresque, et dona Minervæ; Æmulus illius, Mycalen qui natus ad altam, Retulit Æolii vitam facundus Homeri.
Ergo ego te, Cliûs et magni nomine Phoebi, Manse pater, jubeo longum salvere per ævum, Missus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe. Nec tu longinquam bonus aspernabare Musam, Quæ nuper gelidâ vix enutrita sub Arcto Imprudens Italas ausa est volitare per urbes. Nos etiam in nostro modulantes flumine cygnos Credimus obscuras noctes sensisse per umbras, Quà Thamesis late puris argenteus urnis Oceani Glaucos perfundit gurgite crines:
Quin et in has quondam pervenit Tityrus oras.
Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phoebo
Quà plaga septeno mundi sulcata Trione Brumalem patitur longâ sub nocte Boöten.
Flaventes spicas, et lutea mala canistris,
Nos etiam colimus Phoebum, nos munera Phoebo
Halentemque crocum (perhibet nisi vana vetustas) 40 Misimus, et lectas Druidum de gente choreas. (Gens Druides antiqua sacris operata deorum Heroum laudes imitandaque gesta canebant) Hinc quoties festo cingunt altaria cantu Delo in herbosa Graiæ de more puellæ, Carminibus lætis memorant Corinëida Loxo, Fatidicamque Upin, cum flavicomâ Hecaerge, Nuda Caledonio variatas pectora fuco.
Fortunate senex, ergo quacunque per orbem Torquati decus, et nomen celebrabitur ingens, Claraque perpetui succrescet fama Marini;
« ՆախորդըՇարունակել » |