Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Caseibelauni? Tu mihi percurres medicos, tua gramina succos, 150 Helleborúmque, humilésque crocos, foliúmque hyacinthi. 156 Quasque habet ista palus herbas, artesque medentům, Belinum, Et tandem Armoricos Britonum sub lege colonos; 166 Multùm oblita mihi; aut patriis mutata Camoenis 170 175 180 Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc tibi servabam lentâ sub cortice lauri, Hæc, et plura simul; tum quæ mihi pocula Mansus, Mansus Chalcidicæ non ultima gloria ripæ, Bina dedit, mirum artis opus, mirandus et ipse, Et circum gemino cælaverat argumento: In medio rubri maris unda, et odoriferum ver, Littora longa Arabum, et sudantes balsama sylvæ, Has inter Phoenix divina avis, unica terris, Cæruleùm fulgens diversicoloribus alis, 185 189 Auroram vitreis surgentem respicit undis; pharetræ, Arma corusca faces, et spicula tincta pyropo; 195 201 205 Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica, Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctaque simplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco, Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà, Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon, Ethera purus habet, pluvium pede repulit arcum ; Heroúmque animas inter, divósque perennes, Æthereos haurit latices et gaudia potat Ore sacro. Quin tu, cœli post jura recepta, Dexter ades, placidúsque fave quicunque vocaris, Seu tu noster eris Damon, sive æquior audis Diodotus, quo te divino nomine cuncti Coelicolæ nôrint, sylvisque vocabere Damon : Quod tibi purpureus pudor, et sine labe juventus Grata fuit, quod nulla tori libata voluptas, En etiam tibi virginei servantur honores; Ipse caput nitidum cinctus rutilante corona, Lætáque frondentis gestans umbracula palmæ, Æternum perages immortales hymenæos; Cantus ubi, choreisque furit lyra mista beatis, Festa Sionæo bacchantur et Orgia Thyrso. 210 215 Ad JOANNEM ROUSIUM Oxoniensis Academia Bibliothecarium. (Jan. 23, 1646.) De libro Poematur amisso, quem ille sibi denuo mitti post Strophe 1. GEMELLE cultu simplici gaudens liber, Fronde licet geminâ, Munditiéque nitens non operosâ, Quam manus attulit Juvenilis olim, Sedula tamen haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Nunc Britannica per vireta lusit Insons populi, barbitóque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio 10 Longinquum intonuit melos Vicinis, et humum vix tetigit pede : Antistrophe. Quis te, parve liber, quis te fratribus Subduxit reliquis dolo? Cum tu missus ab urbe, Docto jugiter obsecraa e amico Illustre tendebas iter Thamesis ad incunabula 15 Modò quis deus, aut editus deo, Pristinam gentis miseratus indolem, 20 25 80 וי Et relegatas sine sede Musas Jam penè totis finibus Angligenům ; Immundasque volucres Unguibus imminentes Figat Apollineâ pharetrâ, 34 [gaséo, Opulenta dei per templa parentis Fulvosque tripodas, donaque Delphica, Ion Actæâ genitus Creusâ. Antistrophe. Ergo tu visere lucos Musarum ibis amoenus, Diamque Phoebi rursus ibis in domum, Oxoniâ quam valle colit, Delo posthabitâ, Bifidóque Parnassi jugo: 45 Ibis.onestus, Postquam egregiam tu quoque sortem Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici. Authorum, Graiæ simul et Latinæ Antiqua gentis lumina, et verum decus. Epodos. Vos tandem haud vacui mei labores, Quicquid hoc sterile fudit ingenium, Perfunctam invidia requiem, sedesque beatas, Et cordatior ætas Judicia rebus æquiora forsitan Adhibebit, integro sinu. Tum, livore sepulto, Si quid meremur sana posteritas sciet, 85 Ode tribus constat Strophis, totidemque Antistrophis, unâ demum Epodo clausis, quas, tametsi omnes nec versuum numero, nec certis ubique colis exactè respondeant, ita tamen secuimus, commodè legendi potiùs, quàm ad antiquos concinendi modos rationem spectantes. Alioquin hoc genus rectiùs fortasse dici monstrophicum debuerat. Metra parti sunt Karà σχέσιν, partim ἀπολελυμένα. Phalencia que sunt Spondæum tertio loco bis admittunt, quod idem in secundo loco Catullus ad libitum fecit THE END. |