Lumina luminibus malè providus obvia misi,
Neve oculos potui continuisse meos.
Unam fortè aliis supereminuisse notabam,
Principium nostri lux erat illa mali.
Sic Venus optaret mortalibus ipsa videri,
Sic regina Deûm conspicienda fuit.

Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido,
Solus et hos nobis texuit antè dolos.

Nec procul ipse vafer latuit, multæque sagittæ,
Et facis à tergo grande pependit onus.
Nec mora, nunc ciliis hæsit, nunc virginis ori,
Insilit hinc labiis, insidet inde genis:
Et quascunque agilis partes jaculator oberrat,
Hei mihi, mille locis pectus inerme ferit.
Protinus insoliti subierunt corda furores,
Uror amans intùs, flammaque totus eram.
Interea misero quæ jam mihi sola placebat,
Ablata est oculis non reditura meis.

Ast ego progredior tacitè querebundus, et excors,
Et dubius volui sæpe referre pedem.
Findor, et hæc remanet; sequitur pars altera
votum,

Raptaque tam subitò gaudia flere juvat.
Sic dolet amissum proles Junonia cælum,
Inter Lemniacos præcipitata focos.

Talis et abreptum solem respexit, ad Orcum
Vectus ab attonitis Amphiaraus equis.
Quid faciam infelix, et luctu victus? amores
Nec licet inceptos ponere, neve sequi.
' utinam spectare semel mihi detur amatos
Vultus, et coram tristia verba loqui;

Forsitan et duro non est adamante creata,
Forte nec ad nostras surdeat illa preces.
Crede mihi, nullus sic infeliciter arsit,
Ponar in exemplo primus et unus ego.
Parce precor, teneri cum sis Deus ales amoris,
Pugnent officio nec tua facta tuo.

Jam tuus O certè est mihi formidabilis arcus,
Nate deâ, jaculis nec minus igne potens:
Et tua fumabunt nostris altaria donis,

Solus, et in superis tu mihi summus eris. Deme meos tandem, verùm nec deme furores, Nescio cur, miser est suaviter omnis amans: Tu modo da facilis, posthæc mea siqua futura est, Cuspis amaturos figat ut una duos.

HÆC ego mente olim lævâ, studioque supino
Nequitiæ posui vana trophæa meæ.
Scilicet abreptum sic me malus impulit error,
Indocilisque ætas prava magistra fuit.
Donec Socraticos umbrosa Academia rivos
Præbuit, admissum dedocuitque jugum.
Protinus extinctis ex illo tempore flammis,
Cincta rigent multo pectora nostra gelu,
Unde suis frigus metuit puer ipse sagittis,

Et Diomedeam vim timet ipsa Venus.

EPIGRAMMATUM LIBER.

I.

IN PRODITIONEM BOMBARDICAM.

CUR simul in regem nuper satrapasque Britannos
Ausus es infandum, perfide Fauxe, nefas,
Fallor? an et mitis voluisti ex parte videri,
Et pensare malâ cum pietate scelus ?
Scilicet hos alti missurus ad atria, cœli,
Sulphureo curru flammivolisque rotis.
Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis
Liquit Iordanios turbine raptus agros.

II.

IN EANDEM.

SICCINE tentasti cœlo donâsse Iacobum
Quæ septemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis insidiosa tuis:

Ille quidem sine te consortia serus adivit
Astra, nec inferni pulveris usus ope.
Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos,
Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte,
Crede mihi, cœli vix bene scandet iter.