τὸν νοῦν τ ̓ ἀνορθοῦν, ὥστε τἀκριβῆ λέγειν. ΜΑΝΩΣ. ἀλλ ̓ ἀμβαλὼν ἕκαστα, τὸ ξύμπαν φράσον. ΑΓΓΕΛΟΣ. Γάζην ἔτ ̓ οὖσαν, τοὺς δὲ Γαζίτας λέγω ξυνολωλότας τοὺς πάντας ἐν βραχεῖ χρόνῳ. ΜΑΝΩΣ. ἀλγεινά γ', ἀλλ ̓ οὐ τοῖσιν Εβραίοις τάδε ἄλγιστα, τὴν ἐχθράν τιν' ἐκπέρσαι πόλιν. ΑΓΓΕΛΟΣ. περίσσ ̓ ἂν ἦν τἀντεῦθεν· ἀρκείτω τόδε. ΜΑΝΩΣ. τίνος δὲ τοὖργον ; ΑΓΓΕΛΟΣ. τοῦδ ̓ ὃς ἐκπέφυκε σοῦ. ΜΑΝΩΣ. σχεδὸν χαρά μοι, διάδοχος λύπης, πάρα. ΑΓΓΕΛΟΣ. Μάνως, μάλ ̓ ἄκων ἂν διηγοίμην τάχος 1630 MANOAH. Suspense in news is torture, speak them out. MESSENGER. Take then the worst in brief, Samson is dead. MANOAH. The worst indeed! Oh, all my hopes defeated To free him hence! but Death who sets all free What glorious hand gave Samson his death's wound? MESSENGER. Unwounded of his enemies he fell. MANOAH. Wearied with slaughter then, or how? explain. 1570 1580 By his own hands. MESSENGER. ΜΑΝΩΣ. φρενῶν σπαραγμὸς τοῦτο τἀσαφές· φράσον. ΑΓΓΕΛΟΣ. ξυνελὼν λέγω τἄλγιστα· παῖς τέθνηχ ̓ ὁ σός. ΜΑΝΩΣ. εὖ δὴ λέγεις ἄλγιστα· φροῦδον οἴχεται τό μοι δοκηθὲν, ὡς ἐλευθεροῦντί νιν. θάνατος δὲ, πάντων ὃς κακῶν ἀπαλλαγὴ, 1640 καὶ τόνδ' ὅλως ἐῤῥύσαθ'· ὧν δ ̓ ἀνειλόμην ἀνεμωλίων γεννήματ ̓ ἐλπίδων νέα ἀπῆλθεν ἔκβολ ̓, ὡς τὸ χεῖμ ̓, ὀπισθόπουν, πάχνῃ τὰ πρωτόλεια τῶν μηνῶν δάκνει. πρὶν δ ̓ ὑπερέχειν μ' ἀλγοῦντα, σήμηνον τὸ πᾶς. θάνατος βροτοῖσιν αἶσχος ἢ κῦδος φέρει. τίς τὸν κτανόντα πάντας, ὡς σὺ φῂς, κτανών; τίς εὔχεται Σάμψωνα καιρίαν βαλών; MANOAH. Self-violence? what cause Brought him so soon at variance with himself Among his foes? MESSENGER. Inevitable cause, At once both to destroy and be destroyed. MANOAH. Oh, lastly over-strong against thyself! A dreadful way thou tookest to thy revenge. More than enough we know; but while things yet Are in confusion, give us, if thou canst, Eye-witness of what first or last was done, Relation more particular and distinct. MESSENGER. Occasions drew me early to this city, And, as the gates I entered with sun-rise, 1590 1600 ΜΑΝΩΣ. αὐτοκτόνος πῶς ἦν, ἐν ἐχθροῖς αὐτὸς ἔχθιστος φανείς; ΑΓΓΕΛΟΣ. θνήσκων γὰρ ἐθανάτωσεν, οὐδ ̓ ἄλυξις ἦν. τὸ δῶμα πᾶσιν εἰς θέαν ἠθροισμένοις αὑτῷ τ ̓ ἐφείλκυσ', ἐγκατασκήπτων ὁμοῦ. ΜΑΝΩΣ. αὐτὸς τὸ σαυτοῦ πῆμα τῷ σθένει λαβὼν ΑΓΓΕΛΟΣ. ἔγωγε ταύτας, ὄρθριος μολών, πύλας ἔτυχον ἐσελθών· ἐν δὲ τῷδ ̓ ἑωθινὴ 1660 |