AL SIGNOR GIO. MILTONI, NOBILE INGLESE ODE Ergimi all' Etra o Clio, Perchè di stelle intreccierò corona ! La fronde eterna in Pindo, e in Elicona : Sull' arco di mia cetra un dardo forte Dell' Ocean profondo Cinta dagli ampi gorghi Anglia risiede Però che il suo valor l' umano eccede: Ch' hanno a ragion del sovruman tra noi. Alla virtù sbandita Danno nei petti lor fido ricetto, Quella gli è sol gradita, Perchè in lei san trovar gioia e diletto; Lungi dal patrio lido Spinse Zeusi l' industre ardente brama; Con aurea tromba rimbombar la fama, Dalle più belle Idee trasse il più raro. 10 20 30 Così l'ape ingegnosa Trae con industria il suo liquor pregiato E quanti vaghi fiori ornano il prato ; Di bella gloria amante Milton, dal Ciel natio, per varie parti Volgesti a ricercar scienze ed arti; Fabro quasi divino, Sol virtù rintracciando, il tuo pensiero Chi di nobil valor calca il sentiero ; Quanti nacquero in Flora, Ỡ in lei del parlar Tosco appreser l'arte, La cui memoria onora Il mondo fatta eterna in dotte carte, Volesti ricercar per tuo tesoro, E parlasti con lor nell' opre loro. Nell' altera Babelle Per te il parlar confuse Giove in vano, Che per varie favelle Di se stessa trofeo cadde sul piano: 40 Ch' ode, oltr' all' Anglia, il suo più degno idioma Spagna, Francia, Toscana, e Grecia, e Roma. I più profondi arcani Ch' occulta la Natura, e in cielo e in terra, Troppo avara talor gli chiude, e serra, 50 60 Non batta il Tempo l' ale, Fermisi immoto, e in un ferminsi gli anni, Scorron di troppo ingiuriosi ai danni ; Dammi tua dolce Cetra, Se vuoi ch' io dica del tuo dolce canto, Di farti uomo celeste ottiene il vanto; Io, che in riva dell' Arno Tento spiegar tuo merto alto e preclaro, E ad ammirar, non a lodarlo imparo ; Del Sig. ANTONIO FRANCINI, 70 80 JOANNI MILTONI, LONDINENSI, Juveni patriâ, virtutibus, eximio : Viro qui multa peregrinatione, studio cuncta, orbis terrarum loca perspexit, ut, novus Ulysses, omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ sic reviviscunt ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; et jure ea percallet ut admirationes et plausus populorum ab propriâ sapientiâ excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt: Cui in Memoriâ totus orbis; in Intellectu sapientia; in Voluntate ardor gloriæ; in Ore eloquentia; harmonicos cælestium sphærarum sonitus Astronomiâ duce audienti; characteres mirabilium Naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistrâ Philosophiâ legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assiduâ Autorum lectione, Exquirenti, restauranti, percurrenti, at cur nitor in arduum?: Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, Reverentiæ et Amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis. tributum offert CAROLUS DATUS, Patricius Florentinus, Tanto homini servus, tantæ virtutis amator. ELEGIARUM LIBER ELEGIA PRIMA AD CAROLUM DIODATUM TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, 10 Si sit hoc exilium, patrios adiisse penates, O utinam vates nunquam graviora tulisset Non tunc Ionio quicquam cessisset Homero, Detonat inculto barbara verba foro; Quid sit amor nescit, dum quoque nescit amat : Et dolet, et specto, juvat et spectasse dolendo; Seu puer infelix indelibata reliquit Gaudia, et abrupto flendus amore cadit; Seu mæret Pelopeia domus, seu nobilis Ili, Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Nos quoque lucus habet vicinâ consitus ulmo, 20 30 40 50 |