Morayama, tragedia. Traduccion de la Epistola de Horacio a los Pisones sobre el arte poética [Latin and Spanish] Exposicion de la Epistola de Horacio a los Pisones sobre el arte poetica. Edipo, tragediaimprenta de Samuel Bagster, 1838 |
Common terms and phrases
accion acto alma amigo amor ánimo antiguo argumento Aristóteles arte asunto autor AYXA BOABDIL brazos breve buen canto causa célebre ciego cielo composicion comun conoces contrario corazon coro creer debe decir deja desgracias despues dice dolor drama dramática duda EDIPO ejemplo escena escucha espectadores esperanza expresar fácil falta fatal FATIMA griego habia hablar halla hijo Horacio hubiese HYPARCO imitar infeliz inocente instante intenta larga Layo llegar llorar luego madre MAHOMAD males medio mejor MENSAJERO mente mira míseros modo MORAYMA mostrar muerte muestra nacido natural necesario nombre nuevas obra obras ofrece ojos padre palabras parece paso patria pecho personaje poco poder poeta presentar primera principio propio público pudiera pueblo punto queda quiera razon reina representa sabe saber SACERDOTE salir salvar sangre Sófocles suerte sumo tambien teatro temas tierno tragedia trono único vano veces venga versos vista viva voces vuelve YOCASTA
Սիրված հատվածներ
Էջ 128 - Fuit haec sapientia quondam, Publica privatis secernere, sacra profanis, Concubitu prohibere vago, dare jura maritis, Oppida moliri, leges incidere ligno ; Sic honor et nomen divinis vatibus atque 400 Carminibus venit.
Էջ 102 - Qui mores hominum multorum vidit et urbes.' Non fumum ex fulgore sed ex fumo dare lucem Cogitat, ut speciosa dehinc miracula promat, Antiphaten Scyllamque et cum Cyclope Chary bdin.
Էջ 86 - HUMANO capiti cervicem pictor equinam Jungere si velit, et varias inducere plumas Undique collatis membris, ut turpiter atrum Desiuat in piscem mulier formosa superne, Spectatum admissi risum teneatis, amici?
Էջ 303 - Del alma mía tu favor demando; Para estas hijas, tiernas, inocentes, Dignas , buen Dios , de tu divino amparo... Protege su horfandad ; por el sendero De la santa virtud guia sus pasos; Y aparta de sus sienes las desdichas Que afligen á su padre desgraciado!.. Mas, ¿ qué es eso, llorais ?.. Ismenia amada, Antígone, mi vida...
Էջ 96 - Et tragicus plerumque dolet sermone pedestri. Telephus et Peleus, cum pauper et exul uterque, Projicit ampullas et sesq'uipedalia verba, Si curat cor spectantis tetigisse querela.
Էջ 110 - Conveniet Satyros, ita vertere seria ludo, Ne, quicumque deus, quicumque adhibebitur heros, Regali conspectus in auro nuper et ostro, Migret in obscuras humili sermone tabernas, Aut, dum vitat humum, nubes et inania captet.
Էջ 100 - Nec sic incipies, ut scriptor cyclicus olim : ' Fortunam Priami cantabo et nobile bellum.' Quid dignum tanto feret hic promissor hiatu ? Parturient montes, nascetur ridiculus mus.
Էջ 102 - Vos plaudite' dicat, Aetatis cujusque notandi sunt tibi mores, Mobilibusque decor naturis dandus et annis. Reddere qui voces jam scit puer et pede certo Signat humum, gestit paribus colludere, et iram Colligit ac ponit temere, et mutatur in horas.
Էջ 315 - Nos afligía el solitario aspecto De nuestro hogar, y desabrida el alma Las caricias de un hijo echaba menos. Con súplicas, con votos, con ofrendas, Importunamos sin cesar al cielo, Hasta que al fin nos pareció propicio Que iba ya á coronar nuestros deseos... . , ¡ A.un no era madre; y la esperanza sola Mi existencia doblaba y mi contento, Y un placer me inspiraba , una ternura , Que solo siente el corazon materno.
Էջ 315 - Nos afligia el solitario aspecto De nuestro hogar , y desabrida el alma Las caricias de un hijo echaba menos. Con súplicas , con votos , con ofrendas , Importunamos sin cesar al cielo , Hasta que al fin nos pareció propicio Que iba ya á coronar nuestros deseos... Aun no era madre ; y la esperanza sola Mi existencia doblaba y mi contento , Y un placer me inspiraba , una ternura , Que solo siente el corazon materno.