Ferre graves potuere sonos, dubito quoque ne sim 160 Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ipse ego Dardanias Rutupina per æquora puppes Dicam, et Pandrasidos regnum vetus Inogeniæ, Brennúmque Arvigarúmque duces, priscúmque Belinum, Et tandem Armoricos Britonum sub lege colonos; Tum gravidam Arturo fatali fraude Iögernen, Mendaces vultus, assumptaque Gorlöis arma, Merlini dolus. O mihi tum si vita supersit, Tu procul annosa pendebis, fistula, pinu 180 Multùm oblita mihi, aut patriis mutata Camoenis 170 Nec tenues animas, pectúsque ignobile vulgi Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica, Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctáque simplicitas, nam quò tua candida virtus ?20c Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco, Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà, Ore sacro. Quin tu, cœli post jura recepta. 210 AD JOHANNEM ROUSIUM, OXONIENSIS ACADEMIE BIBLIOTHECARIUM. JAN. 23, 1646. De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuò mitti postu labat, ut cum aliis nostris in Bibliothecâ publicâ reponeret, Ode. STROPHE I. ΤΟ GEMELLE cultu simplici gaudens liber, Munditiéque nitens non operosâ, Quam manus attulit Juvenilis olim, Sedula tamen haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Insons populi, barbitóque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio Longinquum intonuit melos Vicinis, et humum vix tetigit pede: ANTISTROPHE. Quis te, parve liber, quis te fratribus Subduxit reliquis dolo ? Cum tu missus ab urbe, Docto jugiter obsecrante amico, Illustre tendebas iter Thamesis ad incunabula Cærulei patris, Fontes ubi limpidi Aonidum, thyasusque sacer, 20 20 Temporum lapsus redeunte cœlo, STROPHE II. Modò quis deus, aut editus deo, Jam penè totis finibus Angligenûm; Unguibus imminentes Figat Apollineâ pharetrâ, Phinéamque abigat pestem procul amne Pegaséo. 30 40 50 Sunt data virûm monumenta curæ: Voluit reponi, quibus et ipse præsidet Opulenta dei per templa parentis, Ergo, tu visere lucos ANTISTROPHE. Musarum ibis amœnos; Diamque Phoebi rursus ibis in domum, Oxoniâ quam valle colit, Delo posthabitâ, Bifidòque Parnassi jugo: Ibis honestus, Postquam egregiam tu quoque sortem Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici. Authorum, Graiæ simul et Latina Antiqua gentis lumina, et verum decus. EPODOS. Vos tandem haud vacui mei labores, Perfunctam invidià requiem, sedesque beatas, Et tutela dabit solers Roüsi, 00 70 Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, atque longè Turba legentum prava facesset; 80 |