Funera, quin lacrymas rerum, quas fæda tenebris

Nox tegit, aut partìm develant fulgura cælo.

At tandèm ventis vacat; et fperata diei Lux redit; oh! quam grata illis, quos pace quietâ Compofitos, revocatque alacres ad munia vitæ ! Sed ciet ad luctus, fævæ fpectacula cladis, Quod fupereft hominum: lugent direpta laborum Præmia, nudatofque lares, meffefque revulfas. "Ah! quoties, Columbe, tuas divina procella

Vexavit terras, quoties, velut exul, in arvis

Incola ftat propriis, mergique voragine vastâ

Res videt, aut cumulos necis, aut deferta locorum !

Ah! quianam cæli rabies?-fed littora cuncti

(Si quid opis reftat) linquamus, quæ vovet ira
Numinis excidio; fedes meliore petamus

Alite; fi lateant, quas non fcelerata cupido,
Quas victu faciles nunquam vis invida turbat

Ventorum: procùl et multas pacata recondit

Auftralis plaga ridet ibì felicior annus,

Sylvarumque quies, placidumque ad littora murmur.

Non rapit has furor æthereus, non impia circum
Semotas ftrepitant humana tonitrua gentes,
Quid ftamus ?-mentes etiam dulcedine notâ
Vincimur; fractas quanquam, libet ufque tueri
Fortunas, fparsìm cognataque funera campis."

DE HALSEWELL NAUFRAGIUM PASSA.

USSOS læta maris tractus invaferat Halfewell,

JUSSO

Et minimè inftantis confcia cladis erat.

"Vos, Britonum colles, et vos valeatis, amici!"

Dixerat, ad patriam non reditura fuam.

Jam vix orta fuit primo Portlandia curfu,
Cum fubito preffit turbine Divus eam.

Qua

Quæ tibi, ventorum rex, indignatio mentem

Cepit? cur furiis acta fremebat hyems?

Quid, quid fæve pater, tantum peccaverit in te,
Heu! tantas clades, funera tanta merens ?

Nam tuus erupit Boreas, et turbidus Eurus,
Æquora contorfit: fic jubet ira tua.

Invadunt navim; trabes ruptæque feruntur
Fluctibus, heu! vitæ jam via fola viris.

Certatìm has nacti, luctantur in æquore pauci,
Vel fcopulos prendunt, vel moriuntur aquis.

Pallent in puppi pars cætera morte futurâ,
Nec pelago fifi, numina furda vocant.

Naufragus interèa ftridor, mæftique tumultus

Mifcentur pafsim, fæmineufque dolor.

Ipfe tenens clavum confractum immobilis aftas
Dux; at in hos fluctus quid tua cura valet?

En natæ patris lateri pereuntis adhærent:

Non

Non lacrymæ patris, non pia vota juvant;

Forma nec ipfarum potuit te, Dive movere :
Amplexu vinctos devorat unda fimul.

NOCET EMPTA DOLORE VOLUPTAS.

SOL propè jam medium cæli conscenderat orbem,

Cum trahat ex lecto languida membra nepos.

Heu! fomnis fubeuns, ftimulos fub pectore versat
Anxietas, vitæ tædiaque ægra fovet.

"Me miferum !" ingemuit: " pofthàc mihi nulla vo"Tempora decipient gaudia nulla mea? [luptas? "Omnia gustavi; tunc omnia acerba fuerunt ;

"Et modo nunc fæces, tædia longa, manent.

"Adde, quod ante diem venit imbecilla fenectus,

"Morborum et corpus conficit agmen atrox.

« Olìm fama abiit, nullo reparabilis ævo;

«Totus

« Totus enim in luxu deliciifque fui.

"Quò tendam, dubito: vifam de more tabernas?
"Tædia non Bacchus longa lavare valet.
"An ganeas? illic memini periiffe pudorem :
"Adfunt, quicquid adeft, tædia longa mihi;
"Et veneres et vina meo corrupta fapori.—

"Ah! quid agam? Tu mors tædia fola moves; "Mors optata, veni."-Dedit ifta noviffima verba, Abftulit atque animam, tædiaque ægra fimùl.

AMANTIUM IRÆ AMORIS REDINTEGRA

TIO EST.

ONJUGE cum fidâ fidicen communia vitæ
ONJU

CON

Gaudia cognôrat, jurgia mixta joco.

Aft Deus, aut ipfi miferis (quæ caufa, profari

Musa vetat) tandèm prælia fæva cient.

Jam